Adamek w ostatniej oberwał mocno od Głazkowa. Okazuje się, że zbyt mocno. W akcie desperacji próbuje więc zamienić ring na salę parlamentarną. Na podobnie niefortunny pomysł wpadli przed nim pływaczka Otylia Jędrzejczak, siatkarz Michał Bąkiewicz, piłkarz Maciej Żurawski czy trener szczypiornistów Bogdan Wenta. Wszyscy z bagażem sportowych osiągnięć i przedrostkiem "eks". I zupełnie nie mają znaczenia nazwy partii, które chcą reprezentować w Europie. O wiele ważniejsze (i oczywiście ciekawsze) wydają się być powody, dla których byli sportowcy próbują zostać politykami.

Mówiąc krótko, trzeba się szanować. A polityka w wydaniu nadwiślańskim wywołuje niechęć i odrazę, będąc synonimem nepotyzmu, złośliwości i zaściankowej zapiekłości. Czy pomyślała o tym mistrzyni olimpijska? Czy wziął to pod rozwagę trener, który doprowadził szczypiornistów do wicemistrzostwa świata? Na ile zdaje sobie z tego sprawę pięściarz, potrafiący ściągać przed telewizory miliony widzów?

Pewnie się już nie wycofają. Pozostaje mieć nadzieję, że kibice raz jeszcze staną na wysokości zadania, wykazując się rozsądkiem i na nich nie zagłosują. Nie uważam przy tym wcale, że byli sportowcy są w posiadaniu mniejszej ilości rozumu od kontrkandydatów z list wyborczych. Z pewnością mają jednak więcej do stracenia, bo każdej wybitnej jednostce trudno odnaleźć się jako tryb w maszynie. Do tego tryb podporządkowany częściej politycznym interesom niż własnemu sumieniu.

Skończę myślą takową - jeżeli przez lata omijało się kałuże, to po co później pchać się do błota.

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2014-04-08 przeczytano: 2672 razy.