Żyjemy coraz dłużej. Zdrowie musi nam dopisywać, bo przecież trzeba mieć go spory zapas, stojąc w kolejkach do specjalistów. Z niedowierzaniem przeczytałem ostatnio informację o 104-letnim Panu Stanisławie Kowalskim, który uzyskał właśnie drugi na naszym globie czas w biegu na setkę wśród zawodników co najmniej stuletnich. To wcale nie żart. Marzę sobie, że dobrze byłoby po prostu dożyć takiego wieku. O jakichkolwiek sportowych wyczynach nawet nie myślę. Już sama możliwość oglądania innych byłaby sukcesem. Tym większe brawa dla Pana Stanisława! Za to, że mu się chciało.

Nasuwa mi się w tym miejscu pewne skojarzenie. Otóż, bieganie staje się powoli nad Wisłą (i nad Łabuńką również) modne. Wieczorami, korzystając z majowej rześkości powietrza, drepczą starsi i młodsi, samodzielnie i w parach. Bieganie przestaje się więc kojarzyć z uganianiem się po urzędach, sklepach etc., a staje się sposobem na niepogodę ducha. Stanowi naturalną odtrutkę na stres, a jednocześnie buduje odporność. Najważniejsze jednak, że zdobywa coraz większą popularność.

Biegajmy więc, śmiejąc się razem z Panem Stanisławem, że będziemy dzięki temu żyć do samej śmierci.

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2014-05-13 przeczytano: 2536 razy.