Dzisiejszy tekst piszę niejako skonsternowany, bo w ostatnich dniach okazało się, że wedle niektórych nasz serwis tworzy niewłaściwą publicystykę. Koledze Plucie nieźle się oberwało za felieton o atakach na ministra edukacji. Moim skromnym zdaniem zarzuty padały po części słuszne, ale tylko po części. Nie pojmuję bowiem oskarżeń o prezentowanie postaw typowych dla m.in. LPR-u, bo po pierwsze - zwłaszcza u mnie trudno się takowych doszukać, a po drugie - nawet gdyby tak było w istocie, to z jakich względów miałoby to być złe? Wszak Liga Polskich Rodzin jest partią działającą najzupełniej legalnie, podobnie jak np. niejaka Antyklerykalna Partia Postępu "Racja". Która z nich jest bardziej skrajna - oceńcie Państwo sami. Podobnie nie rozumiem słów jednego z czytelników o pierwotnym "apolitycznym charakterze" serwisu. Przepraszam, ale moja wyobraźnia jest zbyt wątła, by wyrażenie "apolityczna publicystyka" postrzegać inaczej, niż jako oksymoronu.

Dlatego od razu ostrzegam - tekst będzie polityczny. Nawet powiedziałbym, że polityka się będzie z niego wylewać strumieniami. No dobra, teraz do rzeczy.

Nie zazdroszczę naszemu rządowi. W ostatnich dniach odbywa iście katorżniczą robotę. Z jednej strony stara się ze wszystkich sił pokazywać, jak wiele robi, a z drugiej strony ukryć, że za wiele to on zrobić nie może. Klasyczny przykład - niedawny szczyt unijny w Brukseli. Przed nim zabiegów dyplomatycznych było co niemiara. Przywódcy zagraniczni przyjeżdżali do naszych decydentów, a nasi decydenci odwiedzali zagranicznych przywódców. Perspektywy miały być ogromnie obiecujące. Efekt jest taki, że osiągnęliśmy odroczenie egzekucji na resztkach naszej niezależności na 7 lat, z mglistymi obietnicami możliwości wydłużenia tego okresu do pełnej dekady. Innej możliwości ponoć nie było.

To w sferze polityki zagranicznej, ale wewnętrznie tez nie jest lepiej. Całkowicie apolityczne (bo czy nie jest apolityczną struktura złożona u góry z działaczek lewicy?) protesty pielęgniarek, podsycane przez doniesienia mediów o jakżeż brutalnym odkorkowaniu Alei Ujazdowskich przez policję i równie brutalnym traktowaniu siostrzyczek okupujących jeden z gabinetów w Kancelarii Premiera (bo jakże można było je karmić tam bez przerwy tym samym?), wymogły raptowne szukanie w budżecie państwa zbędnych funduszy. Takowych jakimś cudem, wspartym groźbami tradycyjnych protestów kolejarzy i górników, nie znaleziono. Ogłoszono zatem zamysł podniesienia podatków, który uznano za nadający się do głosowania w powszechnym referendum. Co z nim będzie - jeszcze nie wiadomo. Słychać jednak, że prace nad nowymi obciążeniami trwają. Wedle jednej koncepcji, zostanie nałożony na naród kataster. Inaczej rzecz ujmując, każdy właściciel nieruchomości będzie musiał płacić haracz za jej posiadanie i to w niemałej wysokości. Szybko podano dementi, ale tajemnicą poliszynela jest wprowadzenie takiego podatku za kilka lat, z uwagi na zobowiązania wobec UE. Nikt wprawdzie logicznie nie wytłumaczył idei takiej daniny, ale praktycznego znaczenia to nie ma. W każdym razie rząd nadal się miota, by jakoś wyjść z twarzą z tego kryzysu, aby Naród poczuł się lepiej.

Inny pomysł na dogodzenie społeczeństwu, to ujednolicenie marży na leki dla aptek. Wszak podatnicy tylko czekają aż w każdej aptece medykamenty kosztować będą tyle samo i nie trzeba będzie łazić za stosownymi produktami po całym mieście. Co z tego, że przy okazji lekarstwa podrożeją o co najmniej 10 procent i na pewno nie rozwiąże kluczowych problemów w tej dziedzinie (o ile w ogóle jakichkolwiek)? Przecież najważniejszy jest i tak człowiek, a nie finanse.

Tylko co temu Narodowi powiedzieć, gdy kasy zabraknie i nie będzie widoków na jej pozyskanie?