Zamojska Poetka i emerytowana nauczycielka języka polskiego Maria Duławska została uhonorowana "Srebrnym Wawrzynem" - nagrodą Związku Literatów Polskich. O Marii Duławskiej mówi się, że "jest cała w wierszach".

Podczas uroczystej gali z okazji 30-lecia reaktywacji Związków Literatów Polskich Oddziału Lubelskiego literatom z Lubelszczyzny wręczono medale, dyplomy i nagrody. Wśród wyróżnionych "Srebrnym Wawrzynem" przez Kapitułę Wawrzynów Literackich w Warszawie - znalazła się poetka Maria Duławska z Zamościa. Dekoracji dokonał kanclerz kapituły Longin Jan Okoń.

Kapituła Wawrzynów Literackich uznała dorobek Marii Duławskiej za "dojrzałą twórczość wnoszącą trwałe wartości do współczesnej literatury". Doceniła również jej działalność na rzecz popularyzacji poezji - organizowanie ogólnopolskich warsztatów literackich, plenerów poetycko-plastycznych, konkursów poezji i innych. Maria Duławska jest Autorką 12 tomików poetyckich, w tym kilku z fraszkami i aforyzmami oraz z utworami dla dzieci.

W tym roku ukazała się najnowsza książka dla najmłodszych czytelników "Literkowo". To książka dla tych, którzy dopiero poznają litery, uczą się je rozpoznawać, czytać i pisać. "Ozdobiłam A ogonkiem, niczym różę małym pąkiem. Mam mieszkanie w pączku, trąbce i w kąpieli oraz w gąbce" - tak Maria Duławska przedstawiła literę "Ą".

Nasze gratulacje dla Pani Marii. A naszym Czytelnikom prezentujemy wiersz Marii Duławskiej w klimatach filozoficzno-leśmianowych z tomiku "Niepokorność pejzażu" (2010).

"Wieczorne rozmowy z Leśmianem"

Już fioletem zmierzchły
osiadły na oczach bratków
a Ty myślałeś że to tęsknoty
oplotły duszę pajęczyną strachu
Już wilgotna szarość jak opętanie
rdzewiała na źdźbłach łąki
a Tobie zdawało się że to żal
uchwycił się poły marzeń
Odprowadzający Cię jedynie wiatr
milczał chociaż pokaleczył ramiona
na bezwstydnych badylach chruśniaku
A Ty z bukietem uczuć nadal czekałeś
choćby na drobinę namiętnych łez
Tylko zwątpienie tak jakby
od niechcenia przelało się
w dzbanie duszy goryczą

Chociaż odszedłeś to
jednak nie opuściłeś na zawsze
znajomych gościńców
bo nie można pozostawić miejsc
gdzie rozgościło się serce