Bardzo sobie cenię opinie moich Czytelników i zawsze uważnie czytam komentarze pojawiające się pod tekstami. Jedne zmuszają mnie do naprawdę głębokiej refleksji, inne dają mi powód do uśmiechu, ale żadnego nie pomijam. Bardzo mnie zresztą cieszy, że moje słowa kogoś pobudziły na tyle, że chciało mu się zamieścić kilka słów pod felietonem. Podobnie zresztą jak fakt, że regularnie o moich publikacjach informuje na jednym z portali społecznościowych page "Zamość - Wiadomości Z Ostatniej Chwili", za co daj Boże zdrowie jego administratorom. Natomiast dzisiejszy tekst chciałbym rozpocząć od nawiązania do jednego z komentarzy zamieszczonych pod tekstem o radnej Marcie Pfeifer. Czytelnik stwierdził w nim, iż zamieszczanie w dziele informacji stawiających mnie w pozytywnym świetle jest żenującym chwaleniem się na siłę i stanowi przejaw mojego egocentryzmu. Uprzedzam więc już na samym początku, że dziś ponownie swój egocentryzm zademonstruję.

Przypomnę, że wiadomością ubiegłego tygodnia w Zamościu były oświadczenia radnych Wiesława Nowakowskiego i Leszka Łuczki, w których stwierdzali, iż fakt, że nie są już przewodniczącymi zarządów swoich osiedli, wynika nie tyle z decyzji wyborców, ile z rozgrywek zakulisowych. Obaj panowie mieli otrzymać "propozycje" wstąpienia w szeregi Prawa i Sprawiedliwości, a odmowa miała skutkować utratą stanowisk "osiedlowych" oraz - "kłopotami w pracy" dla radnego Nowakowskiego. Radny lewicy mówił też o "krążących karteczkach" podczas wyborów na Promyku i razem wziąwszy głosił, że przynajmniej tamtejsza przewodnicząca została "przywieziona w teczce". Lokalne media temat z miejsca podjęły. Teoretycznie nic dziwnego, bo był on naprawdę nośny i przynajmniej z boku wyglądający na istotny. Niemniej w tych wszystkich doniesieniach medialnych można było znaleźć jedną wspólną cechę.

Mianowicie w każdym z artykułów cała sprawa rozpoczynała się od sesji Rady Miasta podczas której padły wspomniane słowa ze strony radnych. Jeśli gazeta chciała zachować przynajmniej pozory bezstronności, zamieściła wypowiedzi osób z drugiej strony barykady - na przykład kogoś z członków komisji skrutacyjnych tamtych zebrań. W oczy jednak biło najważniejsze - żaden dziennikarz nie pofatygował się na zebrania na Promyku czy Słonecznym Stoku i właśnie dlatego wypowiedzi rajców mogły zyskać wymiar sensacji.

Bardzo żałuję, że nie mogę już uczestniczyć w zebraniach osiedlowych, podobnie zresztą jak moje uczestnictwo w zamojskim życiu publicznym ma obecnie znacznie ograniczony wymiar. Niemniej na pewno pamiętają Państwo, że jeszcze rok temu można mnie było zobaczyć praktycznie na każdym takim spotkaniu. Pamiętam zresztą, że u niektórych wzbudzało to sporą dozę irytacji, czemu dawali wyraz nazywając zebrania osiedlowe "pseudopolitycznymi szopkami" i nie rozumiejąc z jakich powodów bardzo sobie cenię te wydarzenia. Tymczasem teraz chyba jak nigdy wcześniej możemy się przekonać o ich ważności dla całej społeczności. Z jednej strony mamy bowiem wybory nowych władz osiedlowych, ale z drugiej pierwszy raz mieszkańcy wybierają projekty do realizacji w ramach budżetu obywatelskiego. Nawiasem mówiąc inicjatywa ta spotyka się z naprawdę dużym zainteresowaniem ze strony mieszkańców, dzięki czemu można chyba stwierdzić już teraz, że jest rzeczywiście trafiona.

Nie mogę zresztą powiedzieć, że zamojskie media zbiorowo obecne zebrania ignorują. Inny lokalny portal zamieszcza obszerne relacje wideo z większości takich wydarzeń, z czego bardzo się cieszę. Rozumiem, że nie zawsze można być na każdym zebraniu osiedlowym, dlatego rozgrzeszam to medium z nieobecności na Słonecznym Stoku i Promyku. Jednakże ono jest w zasadzie jedynym, które zebrania osiedlowe w jakikolwiek sposób opisuje. A tego już zrozumieć nie mogę.

Nie ma ważniejszego wydarzenia na osiedlach w ciągu całego czterolecia aniżeli zebrania wyborcze. Tym samym jeśli chce się w pełni poznać nastroje i sprawy, jakimi żyją mieszkańcy poszczególnych dzielnic, to lepszej okazji do tego już nie będzie. Kilka takich zebrań jeszcze nam zostało. Wykorzystajcie więc te okazje, Drogie Koleżanki i Drodzy Koledzy.