Niniejszy tekst zacznę od nawiązania do felietonu sprzed tygodnia. Zachęcony przez jednego z Czytelników obejrzałem bowiem na stronie jednej z zamojskich telewizji nagranie z poniedziałkowej sesji Rady Miasta. Konkretnie mowa o fragmencie, w którym radna Marta Pfeifer pojedynkuje się z prezydentem Andrzejem Wnukiem w sprawie domniemanego urządzenia wykrywającego podsłuchy. No i nie powiem, żebym był zbudowany tymi obrazkami. Z jednej strony obejrzałem występ radnej zdziwionej, że w urzędzie zdarzają się w ogóle sytuacje z informacjami niejawnymi, co - aż przykro mówić - kazałoby wątpić w jej kompetencje jako działaczki samorządowej. Ale ponieważ w Radzie zasiada już drugą kadencję, zaś wcześniej piastowała urząd przewodniczącej zarządu swojego osiedla, ograniczę się do stwierdzenia, że jej wystąpienie było raczej głosem ugrupowania opozycyjnego. Jednakże wypowiedzi prezydenta też nie mogę ocenić szczególnie wysoko. Naprawdę nie przystoi włodarzowi Zamościa wykazywać postawy z gatunku "wiem, ale nie powiem". Zwłaszcza dziennikarz powinien wiedzieć, że coś takiego nie tylko zasiewa wątpliwości, ale i daje asumpt mediom do dalszego wyszukiwania rzeczy nazywanych w branży "dorszami Pitery".

Ale dziś chcę poruszyć temat bliski właśnie między innymi radnej Pfeifer, choć nie tylko. Skrzyżowanie ulicy Wojska Polskiego z Powiatową oraz Namysłowskiego od lat stanowiło jedno z najbardziej niebezpiecznych miejsc na drogach Zamościa. W zasadzie groźniej jest obecnie chyba tylko na "krzyżówce" ulicy Dzieci Zamojszczyzny z Kopernika (zwłaszcza przy wyjeździe od strony "Duetu") i ewentualnie na skrzyżowaniu przy II Liceum Ogólnokształcącym. Jednakże właśnie miejsce znajdujące się na pograniczu Osiedla Kilińskiego z Osiedlem Powiatowa było nieraz przedmiotem gorących obrad komisji i sesji plenarnych Rady Miasta. I choć ówczesna dyrektor Zarządu Dróg Grodzkich, Anna Muszyńska, z właściwą sobie powściągliwością twierdziła stanowczo, że "nic nie trzeba", bo nikt tam nie zginął, to każdy, kto pokonuje to skrzyżowanie przynajmniej od czasu do czasu wiedział, że jego przebudowa (w postaci ronda lub sygnalizacji świetlnej) jest niezbędna. Aktywnie w tym zakresie działali wszyscy, niezależnie od opcji politycznej - tak radna Pfeifer, jak i radna Wanda Sędłak czy przewodniczący Zarządu Osiedla Kilińskiego, Tomasz Wyrostek. Co więcej, plany przebudowy pojawiały się już kilka lat temu i nawet trafiły do budżetu miasta w 2012 roku. Cóż z tego jednak, skoro na skutek cięć inwestycja musiała zniknąć i nie została zrealizowana aż do końca kadencji Marcina Zamoyskiego.

Ale w tym roku okazało się, że skrzyżowanie wreszcie doczekało się przebudowy. Też nie było to łatwe, bo znowu należało dokonać przesunięć w budżecie, ale rondo powstało (w trzy miesiące od ogłoszenia przetargu!), od niedawna działa i się sprawdza! Kwota 1,8 mln zł na pewno w błoto nie została wyrzucona. A tych, którzy twierdzą, że była to stanowczo zbyt duża suma, informuję, że pierwotne koszty tej inwestycji, szacowane kilka lat temu, pokazywały wartość jeszcze większą.

Co oczywiście oznacza, że teraz trzeba się zabrać za pozostałe "czarne punkty" na zamojskich drogach. Rzecz to na pewno niełatwa i wymagająca sporej pomysłowości, ale fakt, że udało się ze wspomnianym skrzyżowaniem, daje nadzieję, że uda się również w innych miejscach.