Przez moment miałem wątpliwości czy aby na pewno jest to czas, w którym mogę wypełnić swoją nieformalną tradycję. W Zamościu bowiem ostatnio działo się całkiem sporo i każde z tych wydarzeń to solidny materiał dla publicysty. Najpierw nasi radni miejscy - obecnie w opozycji - którzy przed rokiem w imię demokracji pokazali mieszkańcom środkowy palec pozbawiając najliczniejszy klub w Radzie Miasta miejsca w prezydium tego gremium, podczas ostatniej sesji ponownie "w imieniu mieszkańców" stanowczo zaprotestowali przeciw łamaniu demokracji przez niedawno powstały rząd Beaty Szydło. A w Nowy Rok środkowy palec zamościanom pokazały Przewozy Regionalne, które prawem kaduka bez żadnego uprzedzenia zlikwidowały połączenia szynobusowe na stacje Zamość Stare Miasto i Zamość Wschód. Co prawda w marcu mają wrócić i to w zwiększonej liczbie, ale z pewnością kolej w naszym mieście znów nie cieszy się zbyt wysokim zaufaniem. Jednakże po analizie doszedłem do wniosku, że w obu przypadkach jeszcze nieraz będzie można do tematu wrócić, tak więc dziś tradycji stanie się zadość i przedstawię swoje decyzje w głosowaniu podczas tegorocznej edycji Plebiscytu "Przeglądu Sportowego" na Najlepszych Sportowców Polski.

Pierwsze miejsce przyznaję Anicie Włodarczyk. Młociarka nie dość, że pobiła w ubiegłym roku rekord świata przekraczając upragnioną granicę 80 metrów, ale sięgnęła po mistrzostwo świata i tytuł najlepszej zawodniczki IAAF Hammer Throw.

Miejsce drugie otrzymuje ode mnie... też młociarz. Paweł Fajdek, czyli reprezentant zamojskiego "Agrosu", zeszły rok miał naprawdę kapitalny. Również wywalczył mistrzostwo świata, a także zwyciężył w challenge'u IAAF Hammer Throw. A czym przegrał z Włodarczyk? Tylko jej rekordem świata, bo takie osiągnięcia stoją w mojej hierarchii jeszcze wyżej.

Najniższe miejsce na podium przyznaję Piotrowi Małachowskiemu. Nie dość, że został mistrzem świata, to jeszcze triumfował w cyklu Diamentowej Ligi. Kiedyś pisałem jak bardzo marginalnie traktowane są zawody miotaczy w tych zawodach. A szkoda, bo emocji tam często więcej niż w niejednym biegu.

Na czwartej pozycji klasyfikuję Roberta Lewandowskiego. Z pewnością niektórzy z Państwa będą zdziwieni, że umieszczam go poza podium, bo rzeczywiście rok 2015 miał znakomity. I to nie tylko w klubie, do czego nas już dawno przyzwyczaił, ale także (wreszcie) w reprezentacji. Obiecuję, że jeśli Lewandowski utrzyma ten poziom, a nasza kadra przynajmniej wyjdzie w grupy na mistrzostwach Europy, "Lewy" podium u mnie będzie miał.

Piąte miejsce dla Weroniki Nowakowskiej. Może trochę z mojego sentymentu dla biathlonu, ale kiedy przypomnę sobie te niesamowite biegi na mistrzostwach w Kontiolahti, po prostu nie mogę podjąć innej decyzji.

Szósta pozycja dla Radosława Kawęckiego. Tutaj nie ukrywam, że ostrzę sobie zęby na jego występ na igrzyskach w Rio, które moim zdaniem będą koronnym popisem tego pływaka. W 2015 roku został wicemistrzem świata na 200 metrów stylem grzbietowym. W Brazylii myślę, że stać go będzie nawet na złoto.

Na miejsce siódme wstawiam Adama Kszczota. Nasz najlepszy średniodystansowiec na mistrzostwach świata zdobył srebro, ale zdarzały się też bardzo poważne mityngi, na których wygrywał z najlepszymi Afrykańczykami. Również wiążę z nim spore nadzieje na letnie igrzyska.

Miejsce ósme dla Agnieszki Radwańskiej, która po kiepskiej (jak na nią) pierwszej połowie sezonu od czerwca grała świetnie. Najpierw na brytyjskiej trawie (półfinał Wimbledonu), a po US Open w Azji, gdzie okrasiła rok wspaniałym zwycięstwem w turnieju Masters. Nie wykluczam, że właśnie rozpoczęty rok będzie najlepszy w jej karierze.

Dziewiąta lokata dla Rafała Majki. Ten sezon miał nieco gorszy od poprzedniego, ale trzecie miejsce na mecie Vuelty, wygrany etap Tour de France oraz inne dobre występy w mniejszych wyścigach to z pewnością na tyle duże zasługi, że na czołową "dziesiątkę" zasługują.

Niniejsze zestawienie zamyka duet Justyna Kowalczyk / Sylwia Jaśkowiec. Ich brązowy medal w sprincie drużynowym chyba niestety stanowi pewną klamrę w tej epoce kobiecych biegów narciarskich w Polsce. Dla Kowalczyk to (najpewniej) uwieńczenie kariery i dowód, że jej zapał i pot wylewany na treningach pomogły jeszcze jakiejś innej zawodniczce znad Wisły. Dla Jaśkowiec zaś... może dowód na to jak wiele mogłaby więcej osiągnąć, gdyby jej karierą ktoś mądrze pokierował?

Nie powiem, żebym miał ogromny wybór z wyłonieniem tego zestawienia. Ubiegły rok nie był niestety tak obfity w polskie sukcesy sportowe jak poprzednie. Możemy mieć tylko nadzieję, że za 12 miesięcy będziemy wszyscy mieli kłopoty bogactwa.