Są takie chwile w życiu człowieka, w których kompletnie nie ma pojęcia jak zareagować. Bynajmniej nie dlatego, że nie wie jak ocenić dane zjawisko. Chodzi o rzecz dokładnie przeciwną - zdumienie jak bardzo trafnie je dotąd oceniał i jak bardzo niemądra okazuje się większość, która głosi teorie dokładnie odwrotne.

To właśnie przeżywam w ostatnich dniach, a w zasadzie od wtorku, kiedy to doszło do samobójczych zamachów w Brukseli. Zamachów, do zorganizowania których przyznało się tzw. Państwo Islamskie. Zamachowcami okazali się mężczyźni z rodzin o korzeniach arabskich, co nie przeszkadza naszym mainstreamowym mediom nazywać ich Belgami. Za to bardzo nie na miejscu jest ich zdaniem mówienie o religii terrorystów, jak również łączenie tego zamachu z niedawnym zatrzymaniem człowieka będącego mózgiem listopadowej masakry w Paryżu.

Ale do tego powiedzmy, że można było się przyzwyczaić. Wiadomo wszak, że jeśli fakty przeczą teoriom głoszonym przez establishment, to tym gorzej dla faktów. Niemniej naprawdę przerażające są reakcje społeczeństwa belgijskiego, bo one pokazują niezbicie, że ta grupa wręcz prosi się o następne zamachy.

I już nie chodzi mi o marsze milczenia i solidarności z rodzinami ofiar. Tu akurat wszyscy wiedzą, że takie inicjatywy nie mają najmniejszego sensu i chodzi w nich wyłącznie o poprawę samopoczucia uczestników tych inicjatyw. W nieco innej skali mieliśmy coś podobnego w Polsce pod koniec ubiegłego wieku, kiedy to "czarne marsze" były organizowane praktycznie po każdym głośnym zabójstwie, a trochę ich wówczas było. Nie chodzi mi też już o wstawianie belgijskich flag w swoje zdjęcia profilowe na portalach społecznościowych, bo to po prostu kontynuacja idiotyzmu zapoczątkowanego po zamachach w Paryżu. Teraz bowiem doszedł element całkiem nowy, a mianowicie wypisywanie haseł przeciwko przemocy na ulicach zwyczajną kredą.

Zastanawiam się czy uczestnikom tej ciuciubabki przechodzi czasem przez myśl, że takie inicjatywy pokazują nie jakąkolwiek solidarność europejską, ale całkowity brak pomysłu na przeciwstawienie się terrorowi. I proszę się nie zasłaniać chęcią okazania współczucia rodzinom ofiar zamachów, bo takie uzasadnienie wygląda jeszcze bardziej żałośnie.

Powtórzę, bo pisałem tym już niejeden raz: jedyną prawidłową reakcją jest reakcja prawdziwie obronna we wszelkich aspektach życia. Mam tu na myśli zarówno sferę typowo militarną, obejmującą bezwzględne prawo do obrony własnej, jak i cywilizacyjną, w postaci powrotu do korzeni na których niegdyś wyrosła Europa. Innymi słowy dość wygadywania bzdur o integracji europejskiej opartej o instytucje, biurokrację i polityczną poprawność. Zamiast tego pora przypomnieć sobie, że Europa niegdyś dominowała w świecie dlatego, że opierała się na gruncie chrześcijaństwa opartego na Dekalogu i wspartego filozofią grecką oraz prawem rzymskim. Na tej podstawie tworzono jasne i spójne reguły dzięki którym Stary Kontynent prawdziwie się rozwijał.

Tymczasem teraz skoro oni na nas z karabinami, to my na nich z kredą. Efekt tego starcia nie jest trudny do przewidzenia.