Z góry ostrzegam wszystkich, którzy postanowili przeczytać ten felieton - z czego się oczywiście bardzo cieszę - że będzie to na pewno kontrowersyjny tekst. Kontrowersyjny, bo wpisujący się dokładnie na odwrót w stosunku do dominującej narracji. Sam się zresztą zastanawiałem czy aby na pewno to ze mną jest coś nie tak, dlatego dałem sobie trochę czasu na przemyślenia. Jednakże choć od poruszenia tematu na forum publicznym minęły już ponad trzy tygodnie, mój pogląd się nie zmienił, tak więc zdecydowałem się go przedstawić.

Chodzi o rzecz poruszoną przez zamojskich radnych podczas listopadowej sesji. Podjęli wówczas uchwałę ustanawiającą rok 2017 Rokiem Bolesława Leśmiana. Stało się tak niejako w kontrze do decyzji Senatu RP, który odrzucił pomysł ustanowienia takiego roku w wymiarze ogólnopolskim. Argumenty za obchodami Roku Leśmianowskiego na gruncie zamojskim teoretycznie są bardzo poważne. Wszak poeta mieszkał w naszym mieście od 1922 do 1935 roku, a w tym czasie powstały zbiory wierszy "Napój ciernisty" i "Dziejba leśna", dzięki którym stał się najwybitniejszym twórcą ówczesnej Polski. W Zamościu działa też prężne Towarzystwo Leśmianowskie, które przygotowało bogaty program obchodów 140. rocznicy urodzin i 80. rocznicy śmierci poety. Radna Marta Pfeifer nawet zgłosiła wniosek, aby w Domu Centralnym, gdzie mieszkał Leśmian, powstało muzeum upamiętniające artystę.

Tyle tylko, że nawet w ramach wysławiania Leśmiana pod niebiosa trafiła się wypowiedź, która moim zdaniem powinna przynajmniej dać niektórym coś do myślenia. Oto bowiem radna Joanna Budzyńska stwierdziła: "Jak mówił poeta, przybył z podłego miasta Hrubieszowa do następnego podłego miasta Zamościa. Kiedy w 1925 roku wracał z urlopu, pisał jak wielkim dramatem jest powrót tutaj, ale w Zamościu spędził lata, więc jest nasz". Wspomniała również, że Bolesław Leśmian de facto z naszego miasta po prostu uciekł - wyjechał z Zamościa do Warszawy teoretycznie jedynie na pogrzeb Józefa Piłsudskiego. Nigdy już jednak do Hetmańskiego Grodu nie wrócił.

Nie wiem jak Państwu, ale mnie się w tym momencie przypomniał pewien piłkarz z Burkina Faso, który niespełna 11 lat temu trafił do ówczesnego KS Hetman Zamość z Granicy Lubycza Królewska. Z miejsca stał się niekwestionowaną gwiazdą zamojskiego zespołu, strzelając naprawdę wiele bramek. Potem grał w klubach z najwyższej półki w naszym kraju, zdobywając w tzw. Ekstraklasie łącznie 25 goli. Doceniał go ogromnie między innymi obecny selekcjoner polskiej reprezentacji, Adam Nawałka. Bardzo dobra gra popularnego "Prezesa" zaowocowała transferem do bez wątpienia lepszej ligi tureckiej, gdzie też sobie poradził. Ze swoją reprezentacją dotarł nawet do finału Pucharu Narodów Afryki. Jak na zamojskie warunki, Nakoulma był i jest więc piłkarzem bez wątpienia wybitnym.

Tak się składa, że będąc jednym z pomysłodawców i organizatorów plebiscytu na Sportowca Zamościa, ustanowiłem również nagrodę dla osób, które w naszym mieście rozpoczynały przygodę ze sportem lub przynajmniej przewinęły się przez któryś z zamojskich klubów, aby później odnosić duże sukcesy. Uznałem, że skoro w ich biografii zaistniało słowo "Zamość", można ich uznać za żywe promocje naszego miasta, dlatego postanowiłem przyznawać takim sportowcom tytuły Ambasadora Zamościa. Za pierwszym razem wybór był oczywisty - Przemysław Tytoń akurat znajdował się w szczytowym momencie swej kariery. Rok później Ambasadorkami zostały siostry Jakubczakówny, czego również nie trzeba było tłumaczyć. Ale w trzeciej edycji pojawił się problem, gdyż po analizie dokonań "pozamojskich" zawodników, którzy mieli związek z naszym miastem, pierwotnie zgłosiłem do uhonorowania będącego właśnie na topie Nakoulmę. Spotkałem się jednak z niechęcią ku temu osób, które znały wspomnianego piłkarza trochę bliżej i wiedziały, że on ani Hetmana, ani Zamościa nie darzy żadnym sentymentem. Zamiast niego Ambasadorem Zamościa wybrałem grającego wówczas także w Górniku Zabrze Seweryna Gancarczyka, który po prawdzie miał dość podobne osiągnięcia jak Burkińczyk, ale przynajmniej dobrze wspomina Zamość.

Nie kwestionuję wielkości artystycznej Bolesława Leśmiana. Uważam, że Senat zrobił duży błąd nie ustanawiając przyszłego roku rokiem imienia tego poety. Jednakże według mnie nie jest odpowiednim działaniem honorowanie Leśmiana na gruncie stricte zamojskim. Bardziej to nasze miasto moim zdaniem ośmiesza, niż stawia w miejscu mu należnym.