Zastanawiałem się co można napisać o środowej wizycie prezydenta Polski w Zamościu. Poza oczywiście ogólnym sformułowaniem o tym, że odbyła się ona w związku z centralnymi obchodami Święta Straży Granicznej i że poza Andrzejem Dudą gościliśmy szereg innych postaci wysokiego szczebla krajowego, na czele z ministrem spraw wewnętrznych i administracji Mariuszem Błaszczakiem. Nawiasem mówiąc udało mi się nie zabić pana ministra, gdy wybiegł z ulicy Grodzkiej prawie wpadając na mnie jadącego wózkiem. Jakoś ominąłem notabla, dzięki czemu mógł wziąć udział w okolicznościowej Mszy Świętej w naszej katedrze, a potem w uroczystościach na Rynku Wielkim. Uroczystościach będących z pewnością wielkim przeżyciem głównie dla niemal setki pograniczników nominowanych na wyższe stanowiska. Przyjemnie się oglądało ich radość z osiągnięcia ważnego etapu w karierze zawodowej. Karierze niełatwej, bo każda służba mundurowa należy do trudnych i odpowiedzialnych. A jak bardzo Straż Graniczna jest potrzebna, mogliśmy się przekonać choćby przed rokiem na Światowych Dniach Młodzieży czy kilka lat wcześniej podczas EURO 2012. Między innymi dzięki pracy tych funkcjonariuszy oba te wydarzenia przebiegły spokojnie.

I w zasadzie można tyle powiedzieć o środowych uroczystościach, bo przemówienia prominentów do szczególnie przełomowych nie należały. Owszem, była to na pewno promocja Zamościa, choć zniesmaczyła mnie relacja w głównym wydaniu "Wiadomości", które ani słowem nie wspomniały o miejscu wydarzenia, choć zdjęcia z Rynku Wielkiego jak najbardziej znalazły się w materiale. W innych miejscach było już lepiej, a na portalach społecznościowych środa była zasypana postami zamościan chwalących Andrzeja Dudę, który znalazł czas, by podejść do ludzi za barierkami, a nawet pozwolił robić sobie z nim zdjęcia. Nie powiem, było to sympatyczne. Tym bardziej, że w naszym mieście prezydent ma rzeczywiście spore poparcie, a elektorat musi czuć, że się o nim pamięta. I na pewno elektorat to zapamiętał.

Tak więc drugą połowę niniejszego felietonu poświęcę sprawie nieszczęsnego pomnika jeńców radzieckich na Karolówce, o której pisałem prawie pół roku temu po raz pierwszy. Sprawie - mówiąc wprost - żałosnej, ale wygląda, że szczęśliwie zakończonej. Najkrócej opowiadając: pomnik miał zostać zlikwidowany w ramach dostosowania do ustawy o zakazie propagowania komunizmu. Jeszcze w zeszłym roku zamojscy radni zachodzili w głowę w czym ów monument propaguje komunizm, skoro jest to przede wszystkim upamiętnienie zbrodni, jaką Niemcy popełnili na kilkunastu tysiącach jeńców z Armii Czerwonej. Rada Miasta wypracowała nawet dokument do Instytutu Pamięci Narodowej, w którym wyjaśniła o co chodzi z tym pomnikiem. I chyba to przyniosło odpowiedni efekt, gdyż w najnowszym biuletynie, jaki do zamojskich mediów rozsyła rzecznik magistratu Marek Gajewski, czytamy, że IPN zgodził się na to, by z pomnika usunąć po prostu sierp i młot. Przy monumencie zaś ma zostać umieszczona tablica z informacją o treści: "Na terenie osiedla Karolówka pod Zamościem od lipca do grudnia 1941roku funkcjonował niemiecki obóz jeniecki Stalag 325. Więziono w nim w nieludzkich warunkach ok. 18 tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej. Blisko 16 tysięcy z nich zmarło z głodu i chorób lub zostało wymordowanych przez niemiecką załogę po próbie buntu w listopadzie 1941 roku. Ofiary niemieckiej zbrodni spoczywają na cmentarzu wojennym przy ul. Szwedzkiej".

Oczywiście lepiej późno niż wcale, ale w tej sytuacji zaczynam się zastanawiać nad kompetencjami historyków IPN-u, którzy w ogóle brali pod uwagę całkowite usunięcie wspomnianego pomnika. Dobrze chociaż, że radni (na czele z Wiesławem Nowakowskim, który jako pierwszy podjął temat na forum publicznym) rzeczywiście stanęli na wysokości zadania i uzupełnili wykształcenie fachowców z Instytutu. Oby musieli to robić ostatni raz.