Część z Państwa już po tytule zapewne domyśliła się już, jaki temat chcę poruszyć w dzisiejszym tekście. Ale wbrew pozorom nie będzie on hagiograficzny. Nie będzie też przesadnie krytykancki, bo takie sprawy należy po prostu odpowiednio wyważyć. Zwłaszcza, że sama bohaterka niniejszego felietonu słynęła przez bardzo długie lata swej posługi w ratuszu z wypowiedzi niezwykle wyważonych. Do tego stopnia, że jej - nawet tylko brzmiące delikatnie - sugestie były odbierane z przyspieszonym biciem serca. W ostatnią niedzielę ten rozdział w historii miasta zamknął się definitywnie. Tego dnia - 31 maja 2020 roku - na zasłużoną emeryturę ostatecznie odeszła Jadwiga Kijek, czyli skarbnik Miasta Zamość.

Chęć swego odejścia z pracy oficjalnie zgłosiła już 8 kwietnia, ale wiadomość o tym do opinii publicznej przedostała się dopiero w ostatnich dniach maja. Nawet niektórzy radni wydawali się tą informacją zaskoczeni. Teoretycznie trudno się dziwić, gdyż Jadwiga Kijek piastowała stanowisko skarbnika miasta już od 1993 roku, tak więc całkiem spore grono osób z zamojskiego życia publicznego w zasadzie już utożsamiało tę funkcję z panią Jadwigą z domu Wiśniewską. Tymczasem odejścia można było się spodziewać dużo wcześniej, albowiem główna zainteresowana przyszła na świat w Hucie Komarowskiej 18 lutego 1948 roku. Jak zresztą wynika ze składanych przez nią oświadczeń majątkowych, dochody ze "świadczenia ZUS" jak najbardziej pobierała. Podobnie zresztą jak z tytułu zasiadania w radzie nadzorczej Zamojskiego Szpitala Niepublicznego, z czego obecnie nie zrezygnowała, a przynajmniej nic mi w tej sprawie nie wiadomo. Co ciekawe, nie opublikowano jeszcze jej ostatniego oświadczenia majątkowego, ale analizując poprzednie dokumenty można stwierdzić, że mimo osiągania łącznych dochodów (szczególnie w ostatnich latach) grubo powyżej 200 tysięcy złotych rocznie, pani skarbnik na własne konto odkładała jedynie po kilka tysięcy. Z jednym wyjątkiem, kiedy akurat sprzedała dom.

Niemniej pracując jako skarbnik miasta od 1993 roku, a tym samym współpracując kolejno z Tadeuszem Kowalskim, Markiem Ciastochem, Markiem Grzelaczykiem, Marcinem Zamoyskim i Andrzejem Wnukiem, ze swoich obowiązków wywiązywała się na tyle dobrze, że żaden z niej nie zrezygnował, za to każdy chwalił. Nie tylko pomagała uporządkować miejskie finanse, ale w razie potrzeby umiała wytłumaczyć każdy wydatek. Jej pracę doceniali nie tylko zamojscy najwyżsi włodarze, ale także zwykli radni i to z każdej opcji politycznej. Do dziś pamiętam, jak radny Prawa i Sprawiedliwości Dariusz Zagdański gloryfikował na forum RM Jadwigę Kijek głosząc, iż "Taki skarbnik to skarb!". Skoro zatem doceniali ją wszyscy, to w zasadzie można uznać, że wszystko było w porządku.

Ja tą panią będę wspominał raczej pozytywnie. Co nie zmienia faktu, że do dziś niekiedy w uszach mi stoją jej słowa, iż "może trzeba będzie rozważyć" jakieś - zazwyczaj bolesne - rozwiązanie budżetowe. Pani Jadwiga miała tę cechę, że boleć zaczynało już właśnie w tamtej chwili. Pamiętam jak wczesną wiosną 2012 roku zapowiedziała prawdziwe znaczne cięcia w budżecie - wszyscy przyjęli je niby ciężko, ale zarazem ze zrozumieniem i zaufaniem. A obecny czas należy do bardziej kryzysowych.

Jak sobie z nim poradzi nowa skarbnik, czyli Katarzyna Bucior? Jej dotychczasowe 11 lat pracy w Wydziale Finansowym Urzędu Miasta pozwalają mieć nadzieję, że jest do bez wątpienia ciężkiej pracy odpowiednio przygotowana. A ponieważ jest młoda, nie wykluczam, iż będzie skarbnikiem równie długo. Oby wyłącznie z korzyścią dla Zamościa.