Nadeszła pogoda prawdziwie wiosenna! Długo na nią oczekiwaliśmy i tak po prawdzie pojawiła się ona bez jakichś meteorologicznych fanfar, ale to chyba tym lepiej. Tak bardzo bowiem byliśmy rozczarowywani niespełnieniem się kolejnych prognoz długoterminowych, że kolejny zawód znacząco pogorszyłby nasze samopoczucie. W każdym razie z uciechą przyjmowałem informacje, że nasz region jest najcieplejszym w Polsce. Teraz czeka nas pewne ochłodzenie, ale zima już raczej nie wróci i to cieszy.

Cieszy zwłaszcza w kontekście wydarzeń sprzed kilku dni w Szczecinie, który przeżył katastrofę energetyczną. Niby to był tylko jeden dzień, ale jak rozmawiałem ze znajomą osobą z tego miasta - wydawało się, że to czas znacznie dłuższy. Mieliśmy dobitny przykład jak nasza cywilizacja jest uzależniona od tak pozornie banalnej rzeczy jak prąd. Nie wiem jak Państwo, ale od tamtej pory czuję zwiększony respekt przed każdą rzeczą, którą należy kablem podłączyć do gniazdka elektrycznego, by zadziałała.

Ale nie o tym chciałem w tym tygodniu pisać. Mam nadzieję, że awaria szczecińska nie powtórzy się już nigdzie indziej przynajmniej w naszym kraju i będzie ona dla wszystkich po prostu bardzo pouczająca. Chcę bowiem poruszyć temat aktualny od chyba zarania naszych dziejów i denerwujący całe mnóstwo ludzi, którzy jednak często albo sobie z tego sprawy nie zdają, albo sami w owym procederze uczestniczą i bywa, że obok przykrości czerpią z niego jakieś profity.

Definicję kobiety każdy z nas w jakimś tam stopniu potrafi stworzyć samodzielnie. Jedni się przy tym skupią na cechach widocznych na pierwszy rzut oka, drudzy - na pierwszy rzut ucha, a trzecim na myśl przyjdą przede wszystkim bardziej dogłębne cechy emocjonalne. Wiadomo, że kobiet nigdy do końca zrozumieć nie można, choć one same oficjalnie bardzo tego pragną. Ich ideałem męskim jest ten, kto w mig umiałby odczytać każde ich nawet najskrytsze pragnienie. Wiedzą wprawdzie, że jest to niemożliwe, ale w głębi duszy do końca się łudzą. Inną rzeczą, którą wymagają od facetów jest to, by ci je jakimś cudem zawsze rozumieli. To wykonalne, ale jedynie do pewnego stopnia. Pozwólcie Państwo, że skupię się na jednym z tego oznak, który mnie niezmiennie fascynuje, ale i przeraża.

Nie spotkałem kobiety, która nie zapragnęłaby od czasu do czasu coś w sobie zmienić - najlepiej coś widocznego dla wszystkich, bo rzeczy wewnętrznych po pierwsze nie można światu zademonstrować, a po drugie z reguły wymaga to jakiegoś wyrzeczenia, które nie zawsze chce się podejmować. Nie, że stawiam kobietom jakiś zarzut, bo też i mężczyzn owe powody dotyczą, tylko po prostu stwierdzam fakt. Przeto udają się one do fryzjera, kosmetyczki etc., gdzie oddają się różnorakim zabiegom ponoć pielęgnacyjnym. Następnie wychodzą z owych punktów usługowych, pokazują się światu, czyli przede wszystkim swym partnerom życiowym, rodzinie, przyjaciółkom, znajomym itd. i...

No i oczekują zewsząd płynących słów pochwały po pierwsze za sam pomysł owej zmiany, a po drugie za samą zmianę. I tu zaczyna się polka. Sam byłem zdziwiony, gdy dyskutując o tym w gronie moich znajomych płci męskiej dochodziliśmy do tego samego wniosku, że ogromna część tych pochwał jest wymuszona, bo niejednokrotnie kobiety po wspomnianych zabiegach są po prostu brzydsze, bardziej sztuczne i tracące owe zewnętrzne "coś" (nie mylić z wewnętrznym!), co przyciągało do nich wcześniej mężczyzn ich życia. Spróbowaliby oni jednak powiedzieć coś nie w smak swym białogłowym. Zaraz by się dowiedzieli, że pewnie ich już nie kochają. Znam paru takich odważnych - jedni mieli spaskudzony przynajmniej tydzień, a inni czas nawet dłuższy.

Ale same kobiety wcale nie są lepsze. Owszem, są takie, które autentycznie przyglądają się fryzurom, makijażowi etc. innych przedstawicielek swej płci, by podpatrzyć, ich zdaniem, najciekawsze modele, ale żyją też takie, które bez ogródek potrafią powiedzieć, że "Elka ma szopę na głowie", a "Ewelina zrobiła z siebie nie wiadomo co". Tyle, że mówią tak nie Elce albo Ewelinie, tylko innym osobom, najczęściej kobietom. Elka zaś dowiaduje się od nich, że "świetnie trafiła z fasonem", a Ewelina, iż "wygląda rewelacyjnie". Oczywiście Elka z Eweliną prezentują w drugą stronę taką samą obłudę, ale wszystkie strony żyją w błogim przeświadczeniu, że wszyscy inni kompromitują się wizualnie, a one same trafiają w dziesiątkę. Może zresztą czasem przejdzie im przez głowę myśl o bezsensie takiego postępowania, ale przełożenia na życie codzienne tu nie ma.

Po co im to? Nie znam odpowiedzi na to pytanie. Zresztą można byłoby rozciągnąć ten temat na inne aspekty, np. makijażu jako takiego, bo również nie wiem po co właściwie wychodzi się z domu wyglądając inaczej, jak w rodzinnych pieleszach. Na szczęście są takie białogłowy, które potrafią się bez owych mazideł obyć. Niemniej bez kobiet byłoby żyć trudno i dlatego chyba wypada im darować ten brak logiki w codziennym działaniu.