Majówki w toku więc pewnie frekwencja na tej stronie nieco mniejsza niż zwykle, ale kto chciał, ten tu zajrzał. Do tych osób zatem skierować chcę tekst dzisiejszy, do którego natchnienie przyszło mi dosyć łatwo.

Poruszyć chcę w nim dwie sprawy. Już wcześniej zauważyłem, że tak mi się te felietony układają, iż są w nich zazwyczaj właśnie dwa tematy. Dzisiaj pierwszy z nich będzie sprawą ogólnopolską. Nie jestem zwolennikiem obecnego rządu, ale nie wszystkie jego inicjatywy potępiam. Na pewno nie mogę tego uczynić w przypadku propozycji zniesienia abonamentu radiowo-telewizyjnego. Wprawdzie, z racji moich schorzeń, takiej daniny nie uiszczam, ale współczuję tym wszystkim, którzy muszą wypełniać ów obowiązek. Tym bardziej, że tak po prawdzie, to nikt nie widzi dla niego logicznego uzasadnienia. No bo jaki sens ma opłata "z tytułu posiadania odbiornika radiowego lub telewizyjnego"? Równie dobrze można byłoby tak płacić choćby za posiadanie komputera. Może się mylę, ale najczęściej sprzęt RTV jest kupowany za pieniądze, jak zresztą każda rzecz. Innymi słowy nie ma podstaw moralnych do ponoszenia dalszych nadzwyczajnych kosztów z tytułu posiadania lub nawet użytkowania radia czy telewizora.

Tyle tylko, że w Polsce utworzyła się swego rodzaju koalicja na rzecz utrzymania abonamentu, a dodatkowo media publiczne zaczęły stosować jawny szantaż wobec swoich odbiorców. Pomijam już zbieranie idiotycznych wypowiedzi twórców jak bardzo abonament jest im potrzebny do życia, bo wytwarzanie wrażenia, że artyści są osobami, których z racji samego tworzenia nie obowiązują prawa wolnego rynku jest wręcz specjalnością mediów "misyjnych". Jednakże kiedy w ostatnią niedzielę uparłem się oglądać programy na TVP1 i za przed każdym z nich pojawiała się adnotacja, że jest to "program finansowany z abonamentu", to wszystko krzyczało mi w środku, że skoro tak, to w jakim celu puszcza się przed owymi audycjami naprawdę długie bloki reklamowe! Odpowiedź jest prosta, ale TVP zapewne do ostatniego tchu będzie robić głupków ze swoich widzów.

Drugi temat przyszedł mi na myśl we wtorek, kiedy to wybrałem się do urzędu złożyć wniosek o przyznanie paszportu. Poprzedni stracił swoją ważność pod koniec ubiegłego roku i choć jesteśmy już nawet nie tylko we Wspólnocie Europejskiej, ale także w strefie Schengen, to jednak mieszkając ledwie 30 kilometrów od granicy z Ukrainą trudno kompletnie zamykać sobie drogę do odwiedzania tego państwa. Poza tym paszport jest wydawany na 10 lat, a naprawdę trudno przewidzieć dokąd w tym czasie los rzuci człowieka. Zatem we wtorek rano złożyłem w zamojskiej delegaturze Urzędu Wojewódzkiego stosowne dokumenty. Przy okazji jednak zauważyłem w owym gabinecie pozornie nieistotny szczegół. Jest nim kalendarz ścienny, na którym widnieje logo PES, czyli socjalistów zasiadających w Parlamencie Europejskim, zresztą jest to rzecz sygnowana przez jedną z tych osób.

Wiem doskonale, że gros Czytelników w tym momencie twierdzi, że się czepiam byle czego. Mam jednak inne przekonanie. Przez całe lata toczona jest debata na temat obecności w budynkach użyteczności publicznej znaków i symboli naruszających tamtejszą apolityczność lub tzw. neutralność światopoglądową. Pomijam już totalny bezsens tego drugiego sformułowania, bo chyba oczywiste, że postawa neutralna też jest jak najbardziej światopoglądem. Chodzi mi bardziej o to, że dużo większe zastrzeżenia ma się do obecności w urzędach czy też szkołach krzyży od znaków przynależności lub sympatii partyjnej. Nikt mi bowiem nie wmówi, że obecność takiego kalendarza nic nie znaczy. On jest tam przynajmniej tolerowany, a przecież podobne rzeczy wydają nawet same urzędy więc oczywiste zapotrzebowanie na coś takiego jest pokrywane. Wniosek jest więc prosty: dla równowagi albo pozbądźmy się naprawdę wszystkich elementów naruszających apolityczność placówek publicznych, albo dopuśćmy takie rzeczy bez wyjątków. I nie przymykajmy oczu na detale, bo właśnie te z pozoru najmniejsze sprawy są często niezwykle ważne.