Sacrofilm 2009: Baśniowa  "Droga do raju"

Komediodramat obyczajowy "Droga do raju", debiut kinowy Gerwazego Reguły, którego premierę zapowiedziano na luty 2009, zaprezentowano zamojskiej publiczności podczas XIV odsłony Sacrofilmu. Optymistyczną historię młodej kobiety z małego miasteczka autorzy filmu opowiedzieli w formule baśni.

Widzowie obejrzeli film w towarzystwie pochodzącej z Zamościa Nadii Lebik i Pawła Plucińskiego, kierownika produkcji, brata producentki i autorki pomysłu, na kanwie którego oparty jest scenariusz filmu. Wzruszona Nadia Lebik powitała rodzinę, znajomych, widzów i zaprosiła wszystkich do obejrzenia "Drogi do raju" w mieście, które znalazło się na jej drodze życia. To bardzo ważna dla mnie chwila - podkreśliła Nadia Lebik, absolwentka I LO (matura 2001).

Film zrealizowano w obsadzie: Ilona Ostrowska w roli głównej, w pozostałych rolach wystąpili: Przemysław Sadowski, Aleksandra Woźniak, Krzysztof Globisz, Krzysztof Stelmaszyk, Bożena Adamek i Teresa Sawicka.

W składzie obsady filmu także aktorzy wrocławscy, o czym zdecydowały względy ekonomiczne i logistyczne, bardzo dobrze wpisujący się w całość produkcji. Za obsadę filmu odpowiadała Agnieszka Nadia Lebik jako drugi reżyser. Jak mówiła po projekcji - reżyseria castingu trwała kilka miesięcy. Do głównej roli zgłosiło się około pięćdziesięciu dobrych aktorek, ale to Ilona Ostrowska stworzyła wyrazistą kreację.

Przygotowanie dokumentacji do filmu zajęło twórcom około czterech lat. Sceny napisano pod konkretne obiekty, które znajdowały się w regionie wybranym jako miejsce do nakręcenia plenerów. Wnętrza zostały zainscenizowane.

Dwadzieścia sześć dni zdjęciowych (od 15 października) nakręcono na Dolnym Śląsku, w małym miasteczku Wleń koło Jeleniej Góry, położonym malowniczo wśród gór i rzek w dolinie Bobru. Dla potrzeb produkcji poszukiwano takiego małego, urokliwego i romantycznego miasteczka. Można powiedzieć - głuchej lecz uroczej prowincji, z dala od metropolii, od centrów przemysłowych, by w jakiś sposób urealnić wszystko to, co zdarzyło się w filmie.

Powodów takiej lokalizacji dla ekipy filmowej było więcej. Takie miejsce odpowiadało reżyserowi - to po pierwsze. Te plenery stały się, zgodnie z zamierzeniami twórców, elementem artystycznym filmu - co podkreśliła w rozmowie z widzami Nadia Lebik. Był jeszcze jeden powód - województwa tworzą fundusz filmowy, a województwo dolnośląskie jako pierwsze taki fundusz uruchomiło pod lokowanie produkcji filmowej i udzieliło wsparcia finansowego producentce.

Budżet filmu to około 2,5 mln i pozostaje w kategoriach niskich budżetów. Fundusze pochodzą z Instytutu Filmowego, środków finansowych (kredytów) prywatnych i dotacji wojewody dolnośląskiego. Kiedy zwrócą się koszty przedsięwzięcia? Promocja filmu obliczona jest na dwa lata. Film został dobrze został przyjęty na 33. Festiwalu Filmów w Gdyni, z trzema nominacjami, choć bez nagród. Przed nim droga festiwalowa. Producenci liczą na nagrody za muzykę i zdjęcia. Obraz został zgłoszony do pokazu na Festiwalu w Terni we Włoszech, jako propozycja organizatorów zamojskiego "Sacrofilmu", bowiem producent przygotował produkcję pod potrzeby widzów zagranicznych.

- Film kręcony był jesienią 2008 roku i taka sceneria dominuje na ekranie. Tam najwspanialsza jest jesień. Ta najpiękniejsza pora roku współgra z procesem dojrzewania Eli, głównej bohaterki, choć jest to ukryty wymiar filmu.

- Tak sobie ten film wyobraziliśmy i nie było innego sposobu opowiedzenia tej historii - mówiła pochodząca z Zamościa Nadia Lebik, która ukończyła w Krakowie filmoznawstwo, a swoje doświadczenie zdobywała na planie filmu "Katyń" Andrzeja Wajdy - II reżyser filmu, podczas spotkania z widzami po projekcji filmu.

- To metafora, pokazująca dojrzewanie głównej bohaterki w trakcie filmu. Miłość do mężczyzny wyzwala w niej nadprzyrodzone siły. Dziś brakuje miłości w realnym świecie, a miłość czyni cuda. Stąd formuła nierealnej opowieści.

- Chcieliśmy pokazać coś dobrego w kinie polskim, w czasach walki o lepsze jutro i szarości dnia codziennego, szczególnie na peryferiach kraju - objaśniała Nadia Lepik intencje twórców. Takie historie raczej się nie zdarzają, to wyraźna bajka.

- Na drodze życiowej naszej bohaterki pojawia się miłość i ją uskrzydla. To miłość pomaga jej pokonać wszystkie przeciwności losu i wyzwala w niej dar uzdrawiania.

Film podobał się zamojskiej publiczności - to nie ulega wątpliwości. Widzowie wyrazili swoje emocje oklaskami po zakończeniu projekcji. Niepodważalnie - film jest ciepły i niesie duży ładunek optymizmu. Choć historia zdawać się może odrealniona od świata rzeczywistego, to twórcy zadbali o wiele szczegółów, pokazując życie małego miasteczka na podbeskidziu. Na ekran przenieśli wszystkie lokalne obyczaje związane ze śmiercią i pogrzebem: zasłonięcie lustra, zdjęcie butów przed domem żałoby, stypa po śmierci matki Eli, itd.

Nawet jeśli nikt nie uwierzy, że można być taką szczęściarą w życiu jak Ela - to film warto zobaczyć. Nawet jesli los aż tak się do nas nie uśmiecha - to zobaczmy wszystko to, co dobrego spotkało bohaterkę "Drogi do raju". Może zadbajmy o własny los, tak jak to zrobiła główna bohaterka? Najpierw pomogła sobie, a potem Ktoś jej pomógł. Za swoją dobroć dla siebie i ludzi, doświadczyła wielkiej miłości z wzajemnością, która doprowadziła ją do "krainy wszelkiej szczęśliwości".

"Życie jest piękne, tylko nie wiadomo czy Ktoś na nas patrzy" - możemy usłyszeć z ekranu. Odpowiedź może być tylko jedna: "Zawsze Ktoś patrzy". Trzeba tylko mocno wierzyć!

Można wyrazić opinię, że to warsztatowo rzetelnie i profesjonalnie przygotowany obraz, który ma szanse na dużą widownię i uznanie, w czasach, kiedy większość filmów epatuje złem i okrucieństwem. Dodatkowe atuty - to dopełniająca opowieść przepiękna muzyka Gerarda Lebika i rewelacyjne teksty piosenek: "W moim małym miasteczku", "Z tobą jedzenie i kochanie".

Fenomenalne zdjęcia, szczególnie z "lotu ptaka" dodają niepowtarzalnego uroku produkcji. To także znakomita promocja dla regionu podbeskidzkiego. Aż zazdrość bierze, że film nie powstał na naszym Roztoczu, bo to film wysublimowany, poetycki i prezentuje wszystko to, czego w polskim kinie brakuje. Dla mnie to współczesne europejskie kino. I takie budujące i optymistyczne powinny być wszystkie filmy!

Zobacz podobne:
     Zdarzyło się na "Sacrofilmie" / 2012-03-06
     Krzysztof Zanussi "O życiu i śmierci" / 2012-03-05
     "Rozstanie" - irańska opowieść o prawdach uniwersalnych / 2012-03-04
     Sacrofilm: Człowiek w obiektywie Lembryka / 2012-03-04
     Feliks Falk: Prawda w roli głównej / 2012-03-01
     "Wymyk" - współczesna przypowieść o Kainie i Ablu / 2012-03-01
     Widzowie o "Joannie", czyli egzamin z człowieczeństwa / 2012-02-29
     Zainaugurowano XVII edycję "Sacrofilmu" / 2012-02-27
     Ks. Mokrzycki o przesłaniu "Sacrofilmu" / 2012-02-26
     Wydarzenie specjalne Sacrofilmu: Francesca Melandrii z filmem VERA / 2012-02-25
     SACROFILM 2012: Spotkanie z Feliksem Falkiem / 2012-02-24
     Joszko Broda zainauguruje Sacrofilm / 2012-02-22
     Sacrofilm 2012 - program / 2012-02-13
     Dyskusyjny Klub Filmowy w lutym / 2012-01-30
     Inspirujący "Sacrofilm" - podsumowanie XVI edycji / 2011-03-23
     Sacrofilm 2011: Głód 33 / 2011-03-21
     Impresje Marka Stryszowskiego / 2011-03-18
     Sacrofilm 2011: Misteryjny koncert / 2011-03-17
     "Brama" dla Zanussiego / 2011-03-16
     Sacrofilm 2011: Intelektualny spór o rozum i wiarę / 2011-03-14

Warto przeczytać:

[do góry]