Kresy wielką dzikością stoją

Gdy opadły emocje związane z wyźrebieniami, Kresowy Zagończyk postanowił zaznać stepowej wolności. Okulbaczył więc Amirandę i wyruszył na krótki spacer po najbliższej okolicy. Jeźdźcowi towarzyszył dzielny pies o imieniu Czekan, który choć jest sznaucerem, potrafi na chwilę zamieniać się w wyżła.

Taka przemiana ma swoje dobre i złe strony. Pozytywnym przejawem łowieckiej pasji Czekana jest to, że idąc w przedniej straży, wypłasza bażanty i zające, zanim one zdążą spłoszyć Amirandę. Jako, że klacz jest młoda i dość świeżo ujeżdżona, często wpadała w panikę, gdy w trawach napotykała owe stworzenia.

Na ten właśnie pozytywny aspekt liczył dzisiaj Zagończyk, bo kobyła już od dwóch tygodni nie chodziła w teren. Nadto jeździec ciężko w dłoń był raniony i wodze praktycznie jeno jedną ręką mógł dzierżyć.

Monotonny spacer niemal dobiegał już końca, kiedy Czekan pognał ku kępie krzewów na trzcinowisku. Nagle posłyszałem trzask, a potem zakotłowało się w krzakach na dobre.

Chwilę potem z kępy zarośli wypalił Czekan, a za nim jakowaś bestia ! Była to nadzwyczaj ponura i wściekła locha. Gnała za psem spory kawałek. Jużem myślał, że wnet go dorwie, ale mój krzyk ostudził jej bojowe zamiary. Prędko zawróciła do swej kryjówki. Kępa znów poruszyła się jakoby wichrem targana, a potem dojrzałem bestię jak umyka ku stepom. Za nią pomykały warchlaki. Ile ich było, rzec nie umiem, bo wszystko się działo w trawie wysokiej. Amiranda zachowała się dzielnie.

Stała jak wryta, nawet nie próbowała wiać na oślep i zgubę jeźdźca. Co prawda, to na dzikie świnie kobyła jest odczulona, bowiem pewien jegomość świniodziki w Miączynie hoduje, które przez siatkę nieraz się z koniem zapoznawały. A w pobliskich lasach całe stada dzików widywaliśmy niejednokrotnie.

Minionej zimy nadzwyczaj wielki dzikowy szwadron dane było nam spotkać, blisko 30 sztuk ! Bestie leciały szykiem niczym kawaleria, czyniąc tumult nad wyraz okrutny. Spotkać lochę, siedząc w kulbace to piękna przygoda. Gorzej jest piechurowi, i pół biedy, gdy w lesie to nastąpi, bo na łące to Dobry Jezu, a nasz Panie...

Dlatego na Kresach, krainie wciąż dzikiej, tylu koniarzy znaleźć można.

Zobacz podobne:
     Filozofia doboru / 2011-10-25
     Zaklęty łan / 2011-08-12
     Owies się nie daje / 2011-08-10
     Ach te baby!!! / 2011-07-27
     Świat zielenieje / 2011-04-03
     Wiosenna burza w typie angloarabskim / 2011-04-01
     Manifest lutowy / 2011-02-25
     Tej pani już dziękujemy / 2011-02-22
     Kto rano wstaje... / 2010-11-16
     O jesiennych radościach / 2010-10-19
     Zimowa prognoza babki Onegdajki / 2010-09-20
     O filmie "Taras Bulba", zatruwaniu krwi pobratymczej i kozackiej fantazji / 2010-09-19
     Słomobranie / 2010-08-12
     Skąd te deszcze? / 2010-08-10
     Białka 2010: refleksje, podsumowania, statystyki / 2010-06-10
     Pędzlem i słowem / 2010-06-07
     Psie kwitki / 2010-03-09
     Wyścigi w Lublinie? / 2009-12-04
     Schyłek listopada / 2009-11-30
     Wino hipologiczne / 2009-11-21

Warto przeczytać:

[do góry]