"Kresowa Stajnia" nie jest portalem pogodowym, ale sama pogoda wielce wpływa na jej codzienne życie, układa reguły gry, a nawet karty rozdaje, przeto często tu o niej mówimy. Po zachodniej stronie Wisły zimy przeważnie ograniczają się, nie licząc utrudnień na drogach, do krótkotrwałych romantycznych akcentów. Natomiast na wschodnich kresach Rzeczpospolitej wciąż potrafią być one okrutne jak przed wiekami, zwłaszcza na wsi, gdzie na co dzień żyje się i pracuje zupełnie inaczej niż w mieście. Kto w siarczyste mrozy przedzierał się przez zaspy, nosząc wodę wiadrami, by inwentarz napoić, komu rzeczona woda zdradziecko w gumofilce strugą wpłynęła, ten wszystko rozumie...

Powoli zbliża się do nas mroźny rosyjski wyż, którego lodowaty oddech coraz bardziej zaczyna doskwierać. Wprawdzie, póki co, mamy tu na Zamojszczyźnie tylko - 6 C*, może -7C*, ale wschodni przenikliwy wiatr daje popalić jak diabli. Komu w step ruszyć wypadanie, lico będzie miał wysmagane jakoby rózgą. Są to jednak dopiero skromne podjazdy tego, co ku nam całą potęgą od wschodu idzie.

Ludziska pomni historycznych wydarzeń, po chutorach wciąż mawiają, że nic dobrego z tamtej strony jeszcze do nas nie przyszło. Nawet koń wschodni, któremu wspaniałości odmówić nie sposób, przybył do nas bardziej z południa niż ze wschodu...

Dzięki ludowemu znawstwu Onegdajki jesteśmy do zimy dobrze przygotowani, ale niespokojny wzrok i umysł coraz częściej kierujemy ku Wołyniowi, skąd nadejść mają mrozy. Wydawać by się mogło, że Onegdajka, której jesienna przepowiednia się ziści, chodzi z tego powodu jak paw dumna i się swym znawstwem raduje, ale nic bardziej mylnego. Bawiąc się w pogodowe prognozy, babka absolutnie nie czyni tego dla poklasku. Nie jest to bowiem człek lekki albo jakowyś mydłek, bo jej i lata nie po temu. Ostatni raz, dla poklasku wystąpiła ona jeszcze przed wojną, we Lwowie, biorąc udział w konkursie miss mokrego podkoszulka. Od tamtej pory wiele już zim upłynęło...