Przez większą część roku pastwiska stanowią dla naszych koni podstawę wyżywienia. Jesienią, gdy kończą się zasoby życiodajnej trawy i powoli przestawiamy karmienie na system zimowy, aż żal patrzeć jak prędko ubywa siana i zboża. Wtedy właśnie najbardziej docenia się błonia.

Ażeby jednak z pastwisk regularnie korzystać, trzeba po prostu w nie inwestować, przede wszystkim należy je nawozić. Nie wystarczy tu czysta ekologia, czyli bobki chaotycznie zrzucane przez przygodne zające, sarenki, czy nawet łosie. To zdecydowanie za mało. Gdyby na hektar przyszło tysiąc atletów i każdy zjadłby tysiąc kotletów, może wtedy coś by z tego wynikło, ale zbyt droga to sprawa, nawet w przypadku zatrudnienia chińskich atletów i zakupu chińskich kotletów. Dużo bardziej ekonomiczne i wygodne, choć nie tanie, są tzw. nawozy sztuczne. Skórka warta jest jednak wyprawki, bo zadbane pastwisko potrafi się pięknie odpłacić. A gdy na błonia dodatkowo jeszcze koński gnój wywieziemy, wtedy właśnie, wedle ludowych wierzeń, zioła rozmaite i trawy szlachetne same się zjawią. I to jest jeden z nielicznych w rolnictwie przypadków, kiedy w cudowny sposób coś robi się samo. Warto więc tego doświadczyć.