Tak się jakoś ładnie złożyło, że ostatni dzień kalendarzowej zimy stał się również momentem zakończenia rywalizacji w dwóch zimowych dyscyplinach, które niejednokrotnie pozwalały nam przeżywać morze sportowej radości. A czasami nawet i cały ocean. Spoglądaliśmy więc z dumą na Justynę Kowalczyk, odbierającą puchar dla najlepszej narciarki biegowej na świecie i z żalem na Adama Małysza, który postanowił zejść definitywnie ze sceny. I trudno powiedzieć, czy więcej w nas było tego dnia radości czy smutku. Pewne jest tylko to, że wraz z zimą Anno Domini 2011 skończyła się w polskim sporcie pewna epoka. Po latach być może otrzyma nawet swoją nazwę, stanowiąca integralną część samego skoczka, któremu będzie przecież zawdzięczać swoje istnienie. Bo każda epoka rodzi się, rośnie i gaśnie wraz z tymi, którzy ją tworzyli. Los sprawił, że w ostatnim jej tchnieniu było coś z symbolu. Na najwyższym stopniu podium zmienił bowiem Mistrza jego młodszy następca. Umarł Król, niech żyje Król?

Bliżej naszego świata w dniach ostatnich również wręczano nagrody, doceniając w ten sposób wszystkich tych, którzy przynosili przez cały ubiegły rok splendor miastu. Na scenie jak... orka w wodzie czuli się więc pływacy, a obok nich cała plejada lekkoatletów, judocy, zapaśnicy, badmintoniści i zawodnicy boccia. Wszystkich ich łączyły co najmniej dwie historie. Po pierwsze, poświęcili wiele czasu i włożyli jeszcze więcej serca, żeby móc przyjmować zasłużone wyrazy uznania, a po drugie - uprawiają dyscypliny sportowe indywidualne. Życząc więc wszystkim laureatom kolejnych sukcesów, życzę pewnie nie tylko sobie, aby w najbliższych latach blask fleszy padał również na przedstawicieli gier zespołowych. Z klubów mających Miasto Zamość w nazwie, ma się rozumieć.

W cieniu powyższych wydarzeń miała miejsce jeszcze jedna gala. Tym razem zorganizowana przez władze piłkarskie Zamojszczyzny. Odbyła się niemal w konspiracji i bez większego medialnego rozgłosu. Powodów takiego stanu rzeczy mogło być co najmniej kilka. Na pewno bowiem po cyrkach wokół AMSPN nie za bardzo było się czym chwalić, a poza tym - nie daj Boże, jeszcze ktoś dociekliwy ośmieliłby się zapytać głośno, co statut ZOZPN mówi o sytuacji, gdy pan prezes pełni funkcję we władzach klubu podlegającego bezpośrednio pod związek.

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2011-03-23 przeczytano: 2357 razy.