Kto nie pamięta tego utworu, podobnie jak wielu innych wielkich hitów Budki Suflera. Wielu z nas nawet nie wie, że jest wstanie zaśpiewać w całości większość ich przebojów, a przebojów jest tak wiele, że wypełniają cały koncert. Przekonaliśmy się o tym w piątkowy wieczór na zamojskim koncercie Legendy polskiej sceny muzycznej, Legendy która jest ciągle żywa, Legendy bez której wielu z nas nie wyobraża sobie swojej młodości.

Już pierwsze dźwięki "To nie tak miało być" na początek koncertu, jakby na przekór temu, co zostało zaprezentowane w następnej kolejności, zapowiadały, że będzie to poniekąd sentymentalna i wspomnieniowa podróż przez ponad 40-letnią obecność Budki na polskiej scenie muzycznej. Tak też, witając się z zamojską publicznością, koncert zapowiedział Romuald Lipko - jako wspomnienie największych przebojów i najważniejszych osób, które w różnych momentach pojawiały się w zespole, zostawiając po sobie trwały ślad w postaci kolejnych hitów. Powiedział też bardzo szczerze, iż jak przed koncertem zostali zapytani przez przedstawicieli mediów, czy i kiedy grali w Zamościu, nie potrafili dać precyzyjnej odpowiedzi. A jednak grali - choć okoliczności wtedy były całkiem inne. Początek lat 80-tych, to czas gdzie młodzież manifestowała swoją wolność właśnie na koncertach rockowych, gdzie stara hala OSiR-u obstawiona była przez ZOMO i nie wszyscy chętni dostali się do środka. Dziś bariery są inne, ot chociażby finansowe, ale muzyka ciągle ta sama, a wspólne przeżywanie jej na koncertach, jest wartością samą w sobie. Jakże inne jest doznanie słuchania studyjnych albumów w zaciszu domowym, a jak inne uczestnictwo w tej muzyce na żywo.

W koncercie, obok aktualnego składu zespołu, wystąpili także goście, co miało jeszcze bardziej przybliżyć do oryginalnych wykonań poszczególne utwory. I tak "Noc komety" nie mogłaby się obejść bez charakterystycznego głosu Felicjana Andrzejczaka, a

"Wizje chodźcie do mnie, blisko najbliżej
Zostańcie w mojej głowie, najdziksze sny"

wywołały aplauz i brawa na stojąco. Podobnie jak wspólne odśpiewanie utworu "Jolka, Jolka", który wg mojej własnej oceny, jest polskim przebojem wszech czasów.

Kolejnym gościem biorącym udział w zamojskim koncercie był syn aktualnego wokalisty Budki Suflera Krzysztofa Cugowskiego - Piotr. Wprawdzie nie był on wcześniej wokalistą tego zespołu, a wystąpił w części wspomnień epoki Romualda Czystawa, to jego wykonanie "Nie wierz nigdy kobiecie" było nad wyraz sugestywne, mimo iż już kilka lat temu uwierzył.

Każdy kolejny utwór, to kolejna historia, kolejne postaci stojące za sukcesem kolejnych hitów.

Uczestnictwo w koncertach Legend to jak ocieranie się o historię. I nie chodzi tu tylko o warsztat, o to, że wszystkie utwory wykonane są tak perfekcyjnie jak studyjne nagrania, a raczej o tą trudną do opisania radość i poczucie brania udziału w czymś ważnym, wyjątkowym. Nadużywanie słowa hit czy przebój, nie jest tu ani przesadą, ani nadmierną ekscytacją i wyrazem moich osobistych gustów muzycznych, które niewątpliwie ukształtowały się na polskiej scenie muzycznej lat 80-tych. To jest po prostu hołd, podobnie jak wspólne odśpiewanie na koniec koncertu:

"A po nocy przychodzi dzień, A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie, Tłukąc się do okien..."

...muzyka ucichła, a publiczność śpiewała, to było wzruszające nie tylko dla artystów.