Miało być inaczej. Jej Królewska Mość lekka atletyka nie doczekała się jednak biało - czerwonych sukcesów. Zamiast więc przywdziać mieniącą się złotem i srebrem bogatą szatę, została ledwie - ledwie przyodziana. Nie ma co jednak zbytnio rozpaczać, w koreańskim Daegu naszym poszło bowiem... zgodnie z tradycją. Bo wcale nie gorzej niż moglibyśmy się, trzeźwo myśląc, spodziewać. Takie podsumowanie startu polskich sportowców wynika z chłodnej kalkulacji historycznej. Pewnie, że zdecydowana większość odnośników i nadziei kierowana była w stronę zawodów berlińskich sprzed dwóch lat, gdzie nasi wywalczyli aż 8 krążków, w tym 2 najcenniejsze. Ale gdyby ogarnąć myślą tudzież wyliczeniami 10 wcześniejszych czempionatów (od Rzymu do Osaki), stoi jak byk, że nigdy polscy lekkoatleci w mistrzostwach świata nie zdobywali tych medali za wiele. W sumie bowiem w powyższym okresie uzbierali w nich 5 złotych, 3 srebrne i 9 brązowych krążków. O ziemię z wrażenia te osiągnięcia nikogo nie rzucają. Dlaczego zatem miało być inaczej w Daegu? Nie było i już.

Niestety, ale najbliższa prawdzie jest ta teoria, że polska lekkoatletyka nie jest ani europejską, ani tym bardziej światową potęgą. Pewnie, że oczekiwania mamy przeogromne, ale wyznacznikiem miejsca w sportowym szeregu są właśnie medale. Mistrzowskie i olimpijskie.

A w przyszłym roku czekają nas Igrzyska Olimpijskie w Londynie. Jak zwykle, balon nadziei zostanie rozdmuchany do niebotycznych rozmiarów. A ile medali zdobędą polscy lekkoatleci? Będę cholernie i szczęśliwie zdziwiony, jeżeli więcej niż dwa. A gdybyż jeszcze na pudle miał stanąć Paweł Fajdek... Wyobraźnia to piękna dyscyplina sportu, nieprawdaż?

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2011-09-06 przeczytano: 2337 razy.