Długo się zbierałem, żeby napisać ten felieton. Z kilku powodów, na czele z chęcią uniknięcia zawarcia w nim stwierdzeń godzących w uczucia niektórych Czytelników. Zresztą nie mam pewności czy i tak takie się w niniejszym tekście nie pojawią. Jeśli tak się stanie, to z góry Państwa przepraszam, ale wychodzę z założenia, iż nie ma sensu ukrywać swoich prawdziwych uczuć w sytuacji, gdy o wiele gorzej obchodzi się z nami sama rzeczywistość.

Kiedy w mediach pojawiła się sprawa rzekomego zaginięcia półrocznej Madzi z Sosnowca, nie przejąłem się nią bardziej niż zwykle w podobnych sytuacjach. Oczywiście nie było mi wesoło, gdy o tym usłyszałem, ale nie nasłuchiwałem informacji o postępach w śledztwie. Wieść o sfingowaniu porwania przez matkę dziecka, które już dawna nie żyło, oburzyła mnie, ale nie żyłem tym faktem przez całą dobę. Nie pierwsze to takie wydarzenie w historii świata i nie ostatnie.

Ale właśnie dopiero wtedy medialna machina ruszyła w pełni. Przez całe sobotnie przedpołudnie TVN24 żyła tą sprawą niczym powietrzem. Przychodzący do studia eksperci zmieniali się z prędkością światła, snując kolejne teorie o zdarzeniu. W większości innych mediów wcale nie było lepiej. W kółko tylko słyszałem o matce, która może specjalnie zabiła swoją córeczkę, a może nie zabiła specjalnie, jest poczytalna albo nie jest poczytalna i albo zrobiła to sama, albo w porozumieniu z mężem. Opinia publiczna mogła się na przykład dowiedzieć od jednej pani psycholog, że o niedojrzałości matki świadczy wypowiadanie się o córce per "dzieciątko" (co zatem powinienem zrobić ze znajomą, która o swojej latorośli mówi "dzieckunio"?). Nagle o Madzi zaczęła mówić cała Polska, a nie tylko jej część. Prasa, radio, telewizja - była mowa tylko o tej dziewczynce. Wypowiadały się najbardziej znane postaci naszego życia publicznego. Na przykład Magdalena Środa, która znów się zbłaźniła swoimi teoriami - tym razem, że gdyby matka Madzi dokonała aborcji, to nie byłoby tematu. Nawet najbardziej medialny zamojski radca prawny Tadeusz Pizoń poświęcił zdarzeniu środowe "Potyczki z paragrafem" w naszej kablówce. Chwilami zaś można było odnieść wrażenie, że gdy się otworzy lodówkę, to wypadnie z niej... Krzysztof Rutkowski, detektyw bez licencji.

No i rzeczywiście zwykli Polacy w minionym tygodniu zawzięcie dyskutowali o tej sosnowieckiej makabrze. Do tego stopnia, że życie naprawdę przerosło moje wyobrażenia o ludzkiej głupocie. Na forach internetowych omawiany jest każdy szczegół, każda wypowiedź do mediów osób związanych ze sprawą i każda plotka. Można się wręcz zastanawiać skąd ci ludzie biorą czas na znajdywanie takich drobiazgów. Rozmowy w maglu lub na targu w porównaniu do tego natłoku głosów to silentium sacrum w klasztorach. Jedni matkę atakują, inni jej bronią, a jeszcze inni snują zupełnie fantastyczne teorie.

Nawet katastrofa smoleńska nie była tak omawiana w naszym Internecie, jak sprawa Madzi. Przynajmniej biorąc pod uwagę pierwszy tydzień po fakcie, ale i później nie wiem czy zdarzenie na lotnisku Siewiernyj doczekało się bardziej szczegółowych analiz dokonywanych przez zwykłych ludzi niż to z Sosnowca. Nie przekonują mnie argumenty, że ludzi są zbulwersowani kwestią Madzi, bo przecież najpierw miała być porwana, bo i co z tego? Przecież nie było tak, że wszyscy ludzie szukali tego dziecka i teraz naprawdę mają prawo się czuć zrobieni w konia! Domyślam się, że wydarzenia sprzed prawie dwóch lat są po prostu zbyt skomplikowane i ludzie już dawno zakodowali sobie jak było. Tutaj zaś mamy idealne pole do popisu dla domorosłych kryminologów. Takie CSI, tyle że rzeczywiste.

Oczywiście, że matka powinna ponieść konsekwencje swego czynu, skoro jest jasne, że to ona przyczyniła się bezpośrednio do śmierci swego dziecka. Ukarane powinny być również osoby współwinne, o ile takie były. Jednakże nie zmienia to faktu, że jest to sprawa po prostu dla policji i prokuratury. Wszelkie prywatne śledztwa, zwłaszcza odbywane jedynie przy pomocy śledzenia doniesień mediów, są nie tylko bezsensowne, ale może nawet szkodliwe. Wszak adwokaci matki dziecka na pewno starannie przygotują się do procesu i nie omieszkają przeczytać sugestii udzielanych przez nieświadomych społecznych obrońców ich klientki.

Niedługo sprawa Madzi z Sosnowca umrze śmiercią naturalną, a jej miejsce zajmą kolejne krwawe doniesienia. Ktoś kogoś zabije, zgwałci lub oszpeci. Nieważne gdzie i jak. Gawiedź będzie miała rzucony nowy pokarm na żer, a tematy naprawdę istotne dla kraju umkną w gwarze spekulacji o następnej zbrodni.