Piłkarski Mistrz Polski - Śląsk Wrocław zaprosił sobie gości. Jak przystało na gospodarza, przyjął ich serdecznie i z dużą dozą uprzejmości pozwolił nastrzelać sobie bramek. Po turnieju pojawiły się zewsząd ochy i achy, że organizacyjnie było wspaniale, że kibice tacy grzeczni, że przyjechały do nas takie świetne drużyny, że sam pomysł genialny. Wyoglądałem wszystkie mecze i ... jestem po prostu załamany! Bo jakoś zbyt łatwo przeszliśmy do porządku dziennego nad przepaścią, która dzieli najlepszą polską drużynę minionego sezonu od ekip liczących się w Europie. Przychodzi mi zwyczajnie do głowy słowo "matrix". Jakość gry klubu z Holandii, Hiszpanii i Portugalii to zwyczajnie piłkarsko inny świat. Bajecznie kolorowy i finezyjnie poukładany. Gładkie porażki wrocławian wpisano lekką ręką w towarzyski charakter spotkań i błyskawicznie dodano frazesy o zdobywaniu doświadczenia. Prawda jest zdecydowanie bardziej brutalna. Śląsk w porównaniu do PSV czy Athletic to piłkarski trzeci świat! I nie mam złudzeń, że w najbliższym dziesięcioleciu ta sytuacja się zmieni. Swoją frustracją zmuszony jestem niestety objąć również pozostałe "liczące się" polskie kluby. Nic z tego nie będzie. Zza granicy trafiają do naszej ligi najczęściej toporni wyrobnicy, wśród których czasami tylko trafi się jakiś rzemieślnik. I tylko tyle. Polscy piłkarze mają natomiast ogromne kłopoty z umiejętnością jednoczesnego przyjęcia piłki i jednoczesnego odejścia ze zwodem. Czyli techniki, którą w takiej Benfice czy PSV posiadł z pewnością nawet klubowy masażysta. Trudno porównywać też szybkość i płynność gry, gdy w tzw. Extraklasie klepka z wyjściem na pozycje, a następnie dokładne dośrodkowanie trzeba już uznać za prawdziwy majstersztyk. A wcale nie zdziwiłbym się gdyby co najmniej kilku gości z Bilbao potrafiło to zrobić na pełnej szybkości nawet ze spętanymi nogami!

Na jakiś czas przestałem więc mieć złudzenia. Do Ligi Mistrzów polska klubowa piłka ze swoją topornością zwyczajnie nie pasuje. Cała więc nadzieja w upływającym czasie i kolejnym pokoleniu. Albo znowu będziemy cieszyć się z tego, że od czasu do czasu przyjadą do nas piłkarscy wirtuozi, którzy z uśmiechem na ustach zleją nam d...!

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2012-07-24 przeczytano: 2351 razy.