Zeszłej niedzieli Kresowy Zagończyk zaznał cudu.
Wiedzieć trzeba, że patronem naszego wiejskiego kościółka jest archanioł Michał, ten sam, który, jak to mawiał pan Wołodyjowski, całemu niebieskiemu komunikowi przewodzi. W związku z powyższym w ołtarzu głównym umieszczony jest słusznych rozmiarów obraz, a na obrazie waleczny Michał wznoszący włócznię. Jednak za sprawą osobliwej fryzury amora trudno doszukać się w jego obliczu znamion rycerskiej aparycji. Ale nie o aktorską urodę w tym fachu chodzi, lecz o moc nadzwyczajną, a tę niewątpliwie ów anioł posiada, gdyż bestia, co u stóp jego leży, ze strachu aż drży przed nim cała. Patrząc w obraz, nietrudno zgadnąć, gdzie ostrze owej włóczni uderzy. Nie w rogatą łepetynę, nie w pierś kosmatą, lecz prosto w krocze!!! Pewnie dlatego bestia taka rozedrgana.
Ale przejdźmy do meritum. W zastępstwie naszego proboszcza niedzielną mszę świętą odprawiał ksiądz o niemal identycznym obliczu jak ów Michał z obrazu. Michał z obrazu, powiadam. Ten sam, który całemu niebieskiemu komunikowi przewodzi! Ale to żaden cud, to jeno zbieg okoliczności.
O prawdziwym cudzie będzie teraz - podczas nabożeństwa mój najmłodszy syn, znany internautom jako Baron Mikołaj, którego konie nigdy nie interesowały, nagle wyraził chęć do nauki jazdy konnej i wolę wstąpienia do szwadronu kawalerii. Mnie, jako ojcu, miód na serce spłynął, i chyba był to miód pitny, gdyż ma błogość należała do niewysłowionych.