Czy chcieliby Państwo mieszkać w państwie poważnym? To pytanie jest tylko pozornie retoryczne. Wydawałoby się przecież, że nikt nie chciałby żyć w państwie, które nie jest poważne. A jednak pozory mylą. Przynajmniej w odniesieniu do Polski, o której coraz rzadziej można mówić pozytywnie pod obecnymi rządami. Piję tu do częstego w ostatnich tygodniach głosu publicystów prorządowych gazet, którzy nawołują do jak najszybszego wstąpienia do strefy euro. Używają przy tym argumentu, jakoby ostatnie czasy kryzysu dobitnie pokazały nam, że pozostawianie poza kręgiem wspólnej waluty unijnej oznacza same straty. Przypominam, że mówimy o czasach, gdzie wielkie problemy miały i mają Grecja, Włochy, Hiszpania i Portugalia. Wszystkie te państwa należą do strefy euro i właśnie to spotęgowało ich kłopoty. Równie dobrze można byłoby argumentować, że w duży mróz lepiej przebywać w płonącym budynku, bo tam jest przynajmniej cieplej niż na otwartej przestrzeni.

Ale nie tylko w skali makro takie pytanie jest właściwe. Można je bowiem postawić również w odniesieniu do naszej małej ojczyzny - Zamościa. Nie wiem jak Państwo, ale ja czuję dumę, gdy mówię obcym ludziom skąd pochodzę. A spotykam się z bardzo różnymi reakcjami. Nie tak dawno z ust jednego z "młodych, zdolnych" reżyserów młodego pokolenia, pochodzącego z Krakowa, a mieszkającego w Warszawie, na wieść o tym, że jestem z Zamościa, wyrwał się zwrot "O kurde, ale jaja!". Tak to już jest, że niektóre osoby, wydawałoby się na poziomie, za całkowicie normalne uznają spotkania na linii Warszawa - Wrocław czy Warszawa - Szczecin, ale Warszawa - Zamość to już dla nich za duża abstrakcja. Na wschód od stołecznej Pragi, a w każdym razie na wschód od Wisły, w ich mniemaniu rozciągają się ukraińskie stepy. W najlepszym wypadku coś na wskroś zacofanego, w co nie tylko nie warto inwestować, ale i nie warto interesować się tymi ziemiami. Z takimi stereotypami należy walczyć i tu jest pole do popisu również dla naszych władz samorządowych.

Sęk w tym, że władze Zamościa albo tego nie dostrzegają, albo wychodzą z założenia, że najważniejsze są działania na zasadzie: "- Kumie, chwalą nas! - Kto? - Wy mnie, a ja was!".

W tygodniu przedświątecznym prawie wszystkie zamojskie media obiegła następująca wieść: "18 grudnia w Sali Koncertowej Radia Lublin odbyła się gala finałowa plebiscytu "Euro-Gmina, Euro-Powiat, Euro-Firma 2010-2012" zorganizowana przez Fundację Gospodarczą Euro-Partner. Podczas lubelskiej gali Zamość został uhonorowany podwójnie.

Tytuł Prezydenta Roku otrzymał Marcin Zamoyski, a Zamość otrzymał tytuł Miasta Roku 2012. Jest to jedyny przypadek aby miasto i jego gospodarz otrzymały tytuł jednocześnie.

Plebiscyt został zorganizowany przez Fundację Gospodarczą Euro-Partner, pod patronatem Ministra Gospodarki oraz Marszałka Województwa Lubelskiego. Celem plebiscytu było wyróżnienie miast, gmin, powiatów, firm i osób, które w sposób szczególny dbają o rozwój regionu, ekologię, powstawanie nowych miejsc pracy, prowadzą działania znacząco wpływające na kształtowanie potencjału gospodarczego Lubelszczyzny.

W kategorii miast oprócz Zamościa tytuły i wyróżnienia otrzymały Puławy, Janów Lubelski, Dęblin, Biłgoraj. Wyróżnienia za inwestycje drogowe otrzymali także Krzysztof Hetman, Marszałek Województwa Lubelskiego oraz Krzysztof Żuk, Prezydent Miasta Lublin".

No i fajnie - nasze miasto zostało docenione przez jakąś zapewne bardzo znaną fundację prestiżowym wyróżnieniem. Taki jest przekaz tego komunikatu, który zapewne zostanie w podobny sposób odebrany. Wprawdzie już z tego pisma można zauważyć, że w konkursie został nagrodzony jeden z jego patronów, co już samo w sobie powinno nam włączać lampkę ostrzegawczą, ale chyba mało kto zwrócił uwagę na taki drobiazg.

Problem polega na tym, że kiedy poszuka się strony internetowej owej fundacji, wartość wspomnianych nagród znacznie blednie. Wrażenie takie zaczyna się już w chwili wejścia na stronę organizatora, która jest... hmm... powiedziałbym, że w stylu retro. Podobnie skonstruowana była witryna mojej podstawówki w czasach, gdy ją kończyłem, a było to w 2000 roku. Od tego czasu technika poszła jednak do przodu. Następnie warto popatrzeć na rozstrzygnięcia tego plebiscytu w innych regionach. Wynika z tego, że takie uroczystości organizowane są nie tylko bardzo nieregularnie, ale także jedynie w niektórych województwach. Jeszcze ciekawiej jest, gdy wejdziemy w zakładkę "Kontakt". Spośród czterech oddziałów fundacji trzy (w Kielcach, Krakowie i Olsztynie) obsługiwane są przez ten sam numer telefonu komórkowego. Trzeba więc włożyć dużo wysiłku, by uznać ten podmiot za znaczący.

Kto zatem więcej dał drugiej stronie? Fundacja Gospodarcza Euro-Partner Zamościowi i prezydentowi Marcinowi Zamoyskiemu czy odwrotnie? Czy naprawdę warto było błyskawicznie rozsyłać po mediach komunikaty z tą informacją i tym samym napędzać do jej publikacji? Czy rzeczywiście z naszym miastem jest aż tak źle, że należy rozgłaszać pozytywne opinie o nim każdego kto się nawinie? Drodzy Państwo, nawet jeśli faktycznie tak jest, trzeba umieć zachować twarz.