No to poskakali. Najpierw w Wiśle, później w Zakopanem. Teraz wszędzie głosy zachwytu. Co za wspaniała publiczność, ile rozdanych kartek z autografami, jaka szkoda, że tak krótko i szybko. Entuzjazmu powyższego nie podzielają tylko ci, którym skradziono sprzęt i kasę oraz ci, którzy naprawdę lubią wygrywać. Bo na występy naszych skoczków osobiście spoglądam jak na... porażkę. Drużynówkę wygrać należało, bo podobna szansa może nie powtórzyć się nam już nigdy. Tym bardziej, że wybitnych zawodników zwyczajnie nie mamy i oprócz dalekich skoków do sukcesu potrzebujemy jeszcze słabszej formy rywali i wiatru pod narty.

W Norwegii tymczasem dyskusja czy tyłek sportowca to właściwe miejsce na umieszczenie narodowej flagi. Rzecz okazuje się być złożona. Tym bardziej, że za jej kanwę posłużyła tylna część ciała uroczej Therese Johaug, co zapewne wpływa na zachwianie zdrowego rozsądku i obiektywizmu męskiej części widowni. Ciekawe czy podobna dyskusja wywiązałaby się w kontekście Marit Bjoergen? W każdym bądź razie to problem Norwegów, a nie nasz. O tym, jak dopaść Justynę w Pucharze Świata, nie rozmawiają, bo takiego tematu już nie ma.

Do Polski tymczasem wrócił przybity Krzysztof Hołowczyc. W jednym z wywiadów przyznał szczerze, że patrząc po wypadku na kolejne mijające go samochody, zwyczajnie płakał. Z żalu, z niemocy, ze złości. Myślę sobie, że nie każdego faceta byłoby stać na taką szczerość. Tymczasem w Rajdzie nadal jedzie Adam Małysz. A szkoda, bo przydałby się ostatnio w drużynówce...

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2013-01-15 przeczytano: 2542 razy.