Społecznik, ks. Tomasz Winogrodzki, wikariusz Parafii św. Krzyża w Zamościu, został laureatem plebiscytu na Zamojską Osobowość Roku MORANDO2012. Jest założycielem i prezesem Diecezjalnego Klubu Sportowego "Gaudium", skupiającego dzieci i młodzieży. Jest także autorem audycji i tekstów w lokalnych mediach.

- Czy spodziewał się ksiądz statuetki? Czy jest ważna dla księdza?

ks. Tomasz Winogrodzki: Jest ważna, bo jest wyjątkowa i niepowtarzalna, bo o niej zdecydowali wszyscy, którzy na mnie głosowali. Jestem im wszystkim za to wdzięczny, całej Kapitule za docenienie mojej pracy. I tym, którzy zgłosili mnie do tej nagrody. Dla mnie sukcesem już było, że ktoś dostrzegł moją pracę, że zostałem zauważony. Jak już powiedziałem wcześniej, cytuję słowa bł. Jana Pawła II - Człowiek jest po to, by służyć innym. I w swojej pracy duszpasterskiej tak chcę pracować i służyć innym. Ktoś tu powiedział z gości, że jestem dobrym ambasadorem Pana Boga. I takim dobrym ambasadorem chciałbym być nadal w swojej pracy i przez swoją posługę. Pragnę wszystkim podziękować. Wszystkim, którzy oddali na mnie głos. Jestem bardzo zaskoczony.

- Kto był dla księdza wzorem? Księdza postawa jest czymś więcej niż tylko posługą Bogu w kościele.

ks. Tomasz Winogrodzki: Wzorem dla mnie jest bł. Jan Paweł II, który "wypalał się" dla drugiego człowieka pomimo swojego wieku, swojej choroby. Nie zamykał się w Watykanie. Przez Swoje uczynki przemawiał do młodego człowieka, człowieka chorego i cierpiącego, do człowieka, który zgubił Boga w swoim życiu. Ja swoją pracę kapłańską, założenie klubu sportowego, czy audycje sportowe w Katolickim Radiu Zamość czy też artykuły w Gazecie Zamojskiej, czy przez nagrywanie rozważań w zamojskiej Telewizji Internetowej dedykuję innym. To cały ja. Jest to wyjście Kościoła do młodego człowieka. Powiedziałbym inaczej - wyjście Kościoła po młodego człowieka. Bo uważam, że ja i Kościół - powinniśmy wychodzić po młodego człowieka.

- Czy ktoś kiedyś wyszedł tak po księdza, jako młodego człowieka? Skąd wzięła się w księdzu potrzeba, by oddać cząstkę siebie innym? Od rodziców, ze szkoły?

ks. Tomasz Winogrodzki: Na pewno wiele zawdzięczam moim rodzicom, szczególnie mojemu ś. p. tacie. Rzeczywiście uczyli mnie być dobrym człowiekiem. Każdy rodzic chce dla dziecka jak najlepiej. Moi rodzice - prości ludzie, pochodzili z wioski. Ja też pochodzę z wioski i tego się nie wstydzę. To Nowa Wieś, parafia Podhorce koło Tomaszowa Lubelskiego. Rodzice uczyli mnie by dobrym człowiekiem, otwartym na innych. I takim staram się być. A tak pomoc od kogoś, o czym pani wspomniała - to myślę, że to jest Boża dłoń w moją stronę. Uchwyciłem się jej i prowadzi mnie przez życie. To wszystko na chwałę Bożą.

- Nominacja, teraz tytuł Morando zobowiązuje. Poprzeczka jest wyżej. Co ksiądz więcej chciałby zrobić? Co w planach?

ks. Tomasz Winogrodzki: Dziękuję za podpowiedź. Chciałem o tym powiedzieć, że już nominacja była taką receptą czy pracą domową na przyszłość. Podniesienie poprzeczki, czyli nie pozostawać na tym co już robiłem, co robię, ale pracować nadal dla młodego człowieka - dzieci i młodzieży. Mam na myśli klub sportowy, który założyłem przy parafii z udziałem wielu wspaniałych osób. Bardzo im dziękuję, bo gdyby nie oni nie byłoby tego klubu. Teraz gdyby nie było ich poparcia i głosów - nie byłoby tej nagrody. Zdobyłem ją przy ich współpracy. Moja nagroda jest sukcesem ich wszystkich. Wszystkim im dziękuję, za wsparcie, dobre słowo i rady.

- Można wnioskować, że to przy wsparciu Bożym ksiądz zdobył taki autorytet i tę nagrodę? W dobie internetu niełatwo zyskuje się autorytet. Trudno dziś przekonać młodzież do siebie.

ks. Tomasz Winogrodzki: Może były różne głosy czy komentarze - w internecie, u młodych ludzi, ale ja uważam, że gdy człowiek czyni dobro to ono samo się obroni.

- Po prostu - dobro wraca.

ks. Tomasz Winogrodzki: Tak. Każde dobro się powiela i wraca. Rozrasta się, jest go coraz więcej. Każdy z nas otrzymał jakiś talent i to powinien w sobie rozwijać. Jeśli człowiek ma czyste sumienie i czyste intencje w stronę drugiego człowieka - to to jest najważniejsze. I nie warto przejmować się złymi komentarzami. Łatwiej jest kogo krytykować niż zrobić coś pożytecznego. Nie jest ważna nagroda, ważne jest, że moja praca przynosi owoce. Ja swoją pasję do piłki wykorzystuję w posłudze duszpasterskiej.
Mojej pracy społecznej przychyli są księża z mojej parafii. Trwa aktualnie wizyta duszpasterska i księża pomogli mi, abym mógł uczestniczyć w tej uroczystości. Gdyby nie ich wyrozumiałość nie byłoby mnie teraz tutaj. Uważam, że to wielki plus jaki społeczeństwo dało naszej parafii, całemu Kościołowi, ponieważ odbieram statuetkę jako wikariusz Parafii św. Krzyża w Zamościu.

- Zasłużenie. Nasze gratulacje.

ks. Tomasz Winogrodzki - Dziękuję bardzo.