Justynie Kowalczyk nie idzie. A może raczej nie jedzie. W każdym bądź razie na jedno... wychodzi. Może lepszy czas przyjdzie w biegu na trzy dychy. Oby. Kamil Stoch też nie poszedł za ciosem i drugi skok zepsuł. Szat jednak nie ma co rozdzierać. A tym bardziej histeryzować.

Wymienione zjawisko bierze się zwyczajnie ze sportowej biedy. Mamy naprawdę niewielu zawodników, którzy liczą się w świecie, stąd ogromne oczekiwania. A przecież norweskie biegaczki czy austriaccy skoczkowie walczą dokładnie o takie same medale, jak nasi reprezentanci. Napiszę przewrotnie, że byłoby lepiej, gdybyśmy w Val di Fiemme nie zdobyli ani jednego medalu. Mamy cztery miesiące zimy w roku i tyleż poważnych medalowych szans w narciarskich mistrzostwach globu. Marnie. A biathlonistka Monika Hojnisz wyjeżdża na zawody Pucharu Świata tylko dzięki pieniądzom telewizji Eurosport.

Podział dyscyplin sportowych (na bardziej i mniej opłacalne) przez panią minister nic nie pomoże. Nie daje bowiem żadnej gwarancji sukcesu. W największym skrócie mamy więc mizerię, która wynika również z braku pomysłów, co robić dalej. Na osobny tekst zasługuje dziadostwo w rodzimej piłce nożnej, ale tutaj światełkiem w tunelu wydaje się być Zbigniew Boniek. A przynajmniej jego dotychczasowe poczynania i zapowiedzi kolejnych kroków.

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2013-02-26 przeczytano: 2560 razy.