Młodzi artyści muzycy - charyzmatyczna dyrygentka i genialny skrzypek oraz świetna jak zwykle Orkiestra Symfoniczna im. Karola Namysłowskiego oraz kompozycje Henryka Wieniawskiego i "Carmen" Georges'a Bizeta to pomysł na kolejny koncert symfoniczny w siedzibie "Namysłowiaków" (22.03.).

Trwa festiwal a może maraton muzyczny fundowany melomanom przez dyrekcję Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego w Zamościu. Zgodnie z deklaracją złożoną na początku 2013 roku, każdy piątek przynosi zamościanom nowe muzyczne wydarzenie. Tym razem do udziału w koncercie symfonicznym zaproszono dwójkę młodych i utalentowanych wykonawców: Sylwię Janiak - dyrygentkę, wyróżnioną Nagrodą Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego dla najlepszego polskiego uczestnika, który nie wszedł do finału IX Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga oraz Janusza Wawrowskiego - skrzypka, solistę na koncertach kameralnych i symfonicznych w największych salach w kraju i Europie.

Program koncertu otwierały dwa utwory wielkiego liryka, "poety skrzypiec". Zaplanowano także dwa akty z najsłynniejszym na świecie imieniem - Carmen. Czy nie za dużo szczęścia na raz? Myślę, że w sam raz. W pierwszej części koncertu kompozycje geniusza skrzypiec Henryka Wieniawskiego, wraz z Orkiestrą Symfoniczna im. Karola Namysłowskiego, dyrygowaną przez rewelacyjną Sylwię Janiak - wykonał brawurowo skrzypek Janusz Wawrowski.

Najpierw mieliśmy wielką przyjemność z wysłuchania Poloneza koncertowego D-dur op.4, pierwszego z dwóch polonezów skomponowanych przez Henryka Wieniawskiego. Polonez powstał w dwóch wersjach: na skrzypce z akompaniamentem fortepianu i na skrzypce z orkiestrą. Zamojskiej publiczności dane było wysłuchać wersji na skrzypce i orkiestrę. To był polonez bardzo dynamiczny i burzliwy, z motywami liryzmu w części środkowej oraz elementami wirtuozowskimi. Wykonanie zachwyciło nas tym wszystkim, co Wieniawski zawarł w swojej kompozycji - bohaterskim duchem i pełną rozmachu linią melodyczną, obfitującą w kontrasty i dramatyczne momenty. Wykonanie pełne ognia i pomysłowości, godne mistrza. Czarodziejska gra na skrzypcach Janusza Wawrowskiego świadczyła o nie tylko o talencie młodego artysty, także o wielkiej miłości do skrzypiec i muzyki.

- Teraz będzie jeden z najbardziej znanych skrzypcowych koncertów, koncert Wieniawskiego d-moll. Jest to jeden z dwóch koncertów naszego polskiego kompozytora. Chyba ten jednak bardziej znany, częściej grywany i wydaje mi się, że piękniejszy niż ten pierwszy, ponieważ oprócz elementów wirtuozowskich, które na skrzypcach są najbardziej błyskotliwe i najbardziej imponujące - ma też ten element liryczny, który nas tak zawsze pociąga i zachwyca w muzyce - rekomendowała Sylwia Janiak.

Druga kompozycja to składający się z trzech części: Allegro moderato, II. Romance: Andante ma non troppo, III. Allegro con fuoco - Allegro moderato (alla zingara) - Koncert Skrzypcowy d-moll, nr 2, op. 22. Wykonanie utworu pokazało, że Wieniawski to nie tylko wirtuoz dysponujący fenomenalną techniką, ale również wielki liryk, co zdecydowanie można było usłyszeć w Koncercie d-moll, należącym do największych koncertów epoki romantycznej.

Najpierw temat o barwie ciemniejszej i niespokojnej. Potem wątek liryczny i olśniewająca partia skrzypiec. Skrzypek rewelacyjnie poradził sobie z wielkimi wymaganiami technicznymi utworu. Nieprawdopodobne akordy i następnie część powolna, oparta na pięknej melodii. I znakomita trzecia cześć - najszybsza. Ponownie pokaz wirtuozowskiej techniki gry na skrzypcach. Tu także odezwała się słowiańska dusza romantyczna Janusza Wawrowskiego i wszystkich muzyków Orkiestry Symfonicznej, którą poprowadziła Sylwia Janiak. Słuchacze i muzycy zapatrzyli się w "taniec" smyczka solisty i zasłuchali się w jego zaczarowane dźwięki. Patrzyli, słuchali w skupieniu i zachwycie gry pana Janusza, który jako trzyletni brzdąc objawił rodzicom, że będzie grał na skrzypcach. Patrzyli i słuchali - Piotr Redeł - koncertmistrz "Namysłowiaków" oraz Krzysztof Stopa - I skrzypce Orkiestry.

Publiczność owacyjnie przyjęła występ znakomitego skrzypka oraz grę Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego. Panu Januszowi, obchodzącemu w piątek urodziny, publiczność wraz z muzykami odśpiewała "Sto lat". W rewanżu "dostojny" jubilat rewelacyjnie wykonał jedną z bardziej znanych kompozycji skrzypcowych Grażyny Bacewicz "Kaprys polski" na skrzypce solo.

Po krótkiej przerwie słuchaczy zaproszono do wysłuchania dwóch suit z opery "Carmen". - Będą to najlepsze momenty, najpiękniejsze z tej chyba najbardziej sławnej opery ze wszystkich oper romantycznych. Jak wszyscy wiemy, napisał ją Georges Bizet. Usłyszycie państwo, między innymi Habanerę z I aktu, która jest tańcem Carmen, tej uwodzicielki, kusicielki, która "owija sobie panów wokół palca". Jest rezolutna, wyrafinowana, i tak naprawdę gardzi płcią przeciwną, ale zawsze umie sprawić - to państwo usłyszą w Habanerze - że ta jej zmysłowość i kobiecość działa na panów. To jeden z fragmentów "Carmen". Drugi, jaki państwo na pewno pamiętacie - to jest "Toast Toreadora" z II aktu, gdzie toreador po walce chwali się swoją zdobyczą - bykiem, i tym zachęca panie żeby go podziwiały. Za chwilę pokażemy to wszystko, co najlepsze w tej operze. Zapraszam do wysłuchania - powiedziała dyrygenta Sylwia Janiak.

Carmen z I aktu - zaczyna się od słów "Miłość jest niesfornym ptakiem" autorstwa Bizeta. To najlepsza charakterystyka głównej bohaterki - niezdolnej do stałego uczucia, często zmieniającej kochanków. Pieśń mówi, że Carmen nie czuje się winna krzywd jakie wyrządziła "usidlonym" przez siebie mężczyznom. Toast torreadora z II aktu podkreśla uroki walki na arenie - igranie z niebezpieczeństwem, ale nade wszystko potrzebę uwielbienia przez żeńską część publiczności. Utwór przenika hiszpański koloryt a jego mocny rytm to zasługa umiejętności pisania pięknych melodii. Wsparta oryginalną instrumentacją rytmika sprawiła, że "Carmen" przetrwała próbę czasu.

Ta część koncertu to był prawdziwy sprawdzian dla młodziutkiej dyrygentki Sylwii Janiak, która od zawsze marzyła o dyrygenturze. Nie waham się stwierdzić, że wraz z Orkiestrą Symfoniczną nie tylko błyskotliwie i wdzięcznie odtańczyła Habanerę, ale także wzniosła dumnie Toast toreadora. Należy odnotować, że Sylwia Janiak dyrygowała bez partytury. Miałam wrażenie, że używała magicznej batuty, a w efekcie wykonanie dwóch suit z opery "Carmen" stało się dziełem sztuki muzycznej. Należy też chylić czoła przed "Namysłowiakami". Mistrzowskie wejścia zaprezentowały: marszowo talerze i perkusja, romantyczne kastaniety, imponujące i żywiołowe trąbki, wyraziste fagoty i szlachetna waltornia, śliczny obój i zachwycające skrzypce. To było niezrównane wykonanie. Wszystko w doskonałym tempie i klimacie. To tak, jakbyśmy przenieśli się do Hiszpanii i byli uczestnikami tych emocjonujących wydarzeń. Sylwia Janiak i muzycy Orkiestry Symfonicznej wykonaniem "Carmen" zachwycili słuchaczy. Publiczność nie miała wątpliwości - był to przepiękny koncert, po prostu muzyczna rozkosz.

A na bis mistrzowski "Toast Toreadora". Jak tu nie kochać opery! Jak tu nie kochać "Namysłowiaków"! Z doskonałego koncertu zadowolony był także Tadeusz Wicherek, dyrektor i dyrygent Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego.

Co mówią o sobie Sylwia Janiak i Janusz Wawrowski - już wkrótce na naszym portalu.