Wczoraj późnym popołudniem klangor żurawi z niebios się rozszedł. Gdy zobaczyłem, że w szyku bojowym lecą, wielka otucha we mnie wstąpiła. - Na Radziwiłła idą - rzekłem do Babki Onegdajki, ciesząc jakoby Kmicic na widok jazdy konfederatów.

- Siła ich, ale ty w ptaku nie pokładaj wiary - ozwała się Babka. - Czasy teraz takie, że żadnemu zaufać nie można: Ani temu w garści, ani temu na dachu, ani kaczorowi, ani Donaldowi. Widząc żurawia musisz sobie zadać pytanie: Czy to znak wiosny? Czy przed zimą zwiewanie?