38. ZLT: Plejada gwiazd w przewrotnych "Spadkobiercach"

"Spadkobiercy". Smutny temat okazał się pomysłem na roziskrzone śmiechem widowisko. Właściwie to na scenie Zamojskiego Domu Kultury iskrzyło cały czas, także za sprawą plejady gwiazd, a jedna z nich miała zamojski rodowód (25.06.).

Dialog i śmiech jest bardzo ważny w życiu ludzi. I oczywiście duży spadek - chciałoby się dodać do wypowiedzi bohaterów czarnej komedii obyczajowej "Spadkobiercy", w wykonaniu Teatru Scena Prezentacje z Warszawy, wystawionej podczas 38. Zamojskiego Lata Teatralnego.

Wydawałoby się, że rodzinna historia z nieboszczykiem w tle to nie jest powód do śmiechu. Tymczasem dla Alaina Kriefa stała się inspiracją dla czarnej komedii, bulwarowej farsy na wysokim poziomie, która bawi od pierwszej sceny. Sztukę znakomicie przygotował Romuald Szejd wyposażając ją w doborową obsadę. Jednym zdaniem - komedia o spadku, który pozostał po zmarłym tragicznie Pascalu i bezpardonowym sposobie jego przejęcia przez najbliższych nieboszczyka - to brylancik, błyskotliwie zagrana sztuka. Aktorzy doskonale czują się w swoich rolach, co więcej - to popisowe role.

Przejdźmy jednak do meritum. W wypadku ginie fotograf Pascal (Andrzej Pankowski). Na wieść o tym, w jego domu, pojawia się jego siostra Nicole (rewelacyjna Hanna Śleszyńska - "życie to marność nad marnościami") i brat Paul (równie świetny Marcin Troński - "najlepsi zawsze odchodzą za wcześnie"). Jednak nie była to kochająca się rodzina. Jak wiadomo powszechnie - śmierć zbliża bliskich. Jednak rodzeństwo szybko dało do zrozumienia, że to nie kondolencje a masa spadkowa tak naprawdę jest przyczyną ich obecności, a nie czuwanie nad zmarłym. Łzy obeschły szybko, szloch ustał. Dwójka rodzeństwa bez żadnego skrępowania przystąpiła do plądrowania mieszkania, bo - jak słyszymy ze sceny: Rodzina to rzecz święta! Florence (poprawna Grażyna Wolszczak), życiowa partnerka nieboszczyka, znalazła się w trudnym położeniu, sytuacja przerasta ja bowiem Pascal testamentu nie pozostawił, a z Florence w wolnym związku pozostawał, więc ona dziedziczyć niczego nie może, chociaż pracowała jako managerka i księgowa Pascala. "Pani nie istnieje" - dobitnie daje jej do zrozumienia rodzeństwo zmarłego. Aniołów tu nie ma, są za to hieny.

To nie koniec perypetii w domu jeszcze ciepłego nieboszczyka. Pojawi się także przyjaciel domu Romain (mistrzowsko cudowny łotr nad łotrami Waldemar Barwiński) w podwójnej roli, najpierw uwodzi Florence, by wreszcie upomnieć się o spłatę weksla, bowiem pożyczył zmarłemu sześć tysięcy euro. Potem uwodzi zaproszeniem do Tunezji, kto się da - dla pieniędzy. Pojawi się też seksowna blondyna Vivianne (znakomita szczebiotka Daria Widawska), wcześniej bezskutecznie próbująca się dodzwonić do zmarłego i pochwali się zażyła znajomością z nieboszczykiem oraz pierścionkiem zaręczynowym, co zrozumiałe - od Pascala - za całe sześć tysięcy euro. Florence czuje się osaczona, także przez wtrącającą się co raz do jej spraw osobistych przez wezwaną do naprawy pieca hydrauliczkę Alice (brawurowa gra, genialny talent i warsztat Agaty Kuleszy). Na dodatek okaże się także, że Pascal miał nieślubnego syna.

Upłynie trochę czasu zanim hydrauliczka na dobre weźmie sprawy w swoje ręce. Najpierw obiecuje opłakującej zmarłego - "moje uczucie rozbudzi twoje zmysły". Nie zrażona odpowiedzią Florence - "każdemu wolno marzyć", konsekwentnie ją wspiera i nadal uwodzi. Wreszcie są tego owoce bo Florence pomimo zakończonej naprawy pieca nie pozwala jej odejść. Czuje w niej bratnią duszę. Kiedy wspólnie recytują sobie wiersze na odosobnieniu i odnajdują w kuchni drugi egzemplarz testamentu - pierwszy spaliło rodzeństwo Pascala i przyjaciel domu, bo nie był dla nich korzystny - finał sztuki należy do nich i jest totalnym zaskoczeniem dla wszystkich, dla widza - także.

Należy przyznać, że "Spadkobiercy" Romualda Szejda pod makabrycznym humorem skrywają znakomite i bezlitosne obserwacje natury ludzkiej. Sporo tu gorzkiej ironii i sarkazmu, z korzyścią dla widza oczekującego inteligentnej rozrywki. Jest arcyzabawnie, ale to cyniczny humor, inteligentna ironia.

Więc, myliłby się jednak ten, kto uważałby, że sztuka serwuje tylko dobrą zabawę, bo to okrutna zabawa. Dodatkowo każe widzowi pochylić się nad ludzkimi postawami w sytuacji kryzysowej. Daje do zastanowienia, co tak naprawdę liczy się w życiu konsumpcyjnego społeczeństwa - money, money, money... - śpiewała ABBA.

Ja się okazuje nie tylko. Finał to przednia zagrywka, czyli szach i mat wykonany przez Florence, nieszczęśliwą/szczęśliwą wdowę/nie wdowę. Tak rozwiązać skomplikowaną sytuację potrafią tylko najlepsi scenarzyści. Do tego grona bez wątpienia należy francuski scenarzysta filmowy i telewizyjny Alain Krief. Takim rozstrzygnięciem pokazuje, że ważniejsze jest uczucie, jakiekolwiek by ono nie było - góruje nad innymi walorami i aktywami dostępnymi na ziemskim padole. Oczywiście, nie zaszkodzi mieć cenne dzieło sztuki, obraz - bagatela - wart 150 tys. euro. To tak na dobry początek nowej drogi zdradzanej, oszukiwanej, a jednak wiernie tkwiącej u boku kobieciarza Pascala. Życie płata figle. Dla niej przygotowało rekompensatę w postaci satysfakcjonującego uczucia. Zdradzona przez wszystkich - Pascala, przyjaciela i rodzinę życiowego partnera - otrzymuje wsparcie i szczęście w ramionach... hydrauliczki. Jawa to czy sen? Życie przewrotne. Przykro nas zaskakuje i kiedy wydaje się, że świat się skończył - nagrodzi bonusem. Cóż, karuzela życia trwa. Tylko jak na tę przychylność losu zasłużyć? Kto to wie? A czarna komedia coraz częściej gości w naszym życiu, czy tego chcemy czy nie. Można też się zastanowić czy warto obdarzyć kogoś uczuciem i tak jak Florence - angażować się w sukces partnera, mieć udział w pomnażaniu majątku i żadnej osłony prawnej, a prawo obyczajowe (niepisane), czytaj honor - już nie obowiązuje na tym świecie. Na takie dictum acerbum (gorzką prawdę) to nawet Pascal ożył! Wyborne! Owacje, owacje i owacje.

* * *

- Nie mogłam tego nie powiedzieć. Jesteśmy bardzo szczęśliwi z powodu Waldiego (Waldemara Barwińskiego), że mogliśmy zagrać w jego rodzinnym Zamościu. Bardzo się staraliśmy. Ciekawostką jest, że razem z nami wystąpił Marcin Troński, który swego czasu zagrał rolę Jana Zamoyskiego w filmie "Kanclerz". I jeszcze jedna ciekawostka - Agata Kulesza zagrała przed zamojską publicznością po raz pierwszy - mówiła w trakcie ukłonów Hanna Śleszyńska.

Zamość onLine jest partnerem medialnym 38. Zamojskiego Lata Teatralnego

Zobacz podobne:
     47. ZLT: "Bóg mordu" rządzi / 2022-07-14
     47. ZLT: Popisowi "Oszuści" / 2022-07-07
     47. ZLT: "Wstyd" po polsku / 2022-07-06
     47. ZLT: Widowiskowy "Przystanek Klaunada" / 2022-06-29
     47 ZLT: W Zamościu zainaugurowano Święto Teatru / 2022-06-28
     47 Zamojskie Lato Teatralne / 2022-06-19
     46. ZLT: Spełniona "Boska" Teatru Ludowego / 2021-08-04
     46. ZLT: "Wall Cracks", czyli ostatni wyścig ku wolności / 2021-07-21
     46. ZLT: Demoniczny "Faust" - rozmowa z reżyserem Marcinem Herichem / 2021-07-06
     46. ZLT: "Rok nieistnienia" - wystawa Teatru FOTOgrafii w ZDK / 2021-07-01
     46. ZLT: Za taborem, czyli "Drom - ścieżkami Romów" / 2021-06-25
     46. ZLT: Inauguracja z Teatrem Migro z Krakowa / 2021-06-22
     46. ZLT: Siła opowieści - rozmowa z Grażyną Kawalą / 2021-06-20
     Lato z 46 Zamojskim Latem Teatralnym / 2021-06-08
     45. ZLT: Skrzypek opętany i Inny Kwartet na podsumowanie święta teatru / 2020-10-22
     Ocalenie świata - "Zagłada" Piotra Szewca w sztuce Fundacji Banina / 2020-09-22
     45. ZLT: "Zagłada" w Zamościu - rozmowa z reżyserem Bartłomiejem Miernikiem / 2020-09-17
     Medal Województwa Lubelskiego dla Grażyny Kawali / 2020-09-15
     45. ZLT: Rozmowa z reżyserem "Komediantów" - Bartłomiejem Ostapczukiem / 2020-08-25
     45. ZLT: "Komedianci" Teatru Pantomimy Mimo na Rynku Wielkim / 2020-08-24

Warto przeczytać:

[do góry]