Świat nie taki różowy - rozmowa z Anną Rozmianiec aktorką Teatru Fuzja

Z Anną Rozmianiec, współautorką scenariusza i reżyserii wraz z mężem Tomaszem oraz aktorką Teatru Fuzja w Poznaniu rozmawiam po zakończonym spektaklu "Dywidenda" na Rynku Wielkim w Zamościu.

Teresa Madej - W spektaklu wystąpili młodzi aktorzy. Nie wiem czy w waszym Teatrze wszyscy są tacy młodzi, bo zagraliście spektakl o korporacjach, które w tej chwili rządzą światem, a w których pracują generalnie młodzi ludzie. Wam to się raczej nie podoba?

Anna Rozmianiec - W Teatrze są ludzie od 20 do 30 roku życia. To jest wiek, w którym my wchodzimy w ten świat. I powiem szczerze - wcale on nie jest taki różowy jak nam się wydawało kiedy skończyliśmy studia, kiedy po tylu latach nauki, edukacji, pracy wchodzi się nagle w system pracy korporacyjnej. Oczywiście są dobre strony, natomiast to jest trudny świat, w którym się walczy, w którym bardzo mocno trzeba walczyć o siebie. I tak naprawdę jeśli się nie ma siły przebicia to ginie się w masie wszystkich ludzi, którzy tam pracują. Niestety, w momencie kiedy mamy kryzys, miejsc pracy jest coraz mniej, coraz trudniej jest dostać pracę. Z pomocą teatru staramy się znaleźć sobie miejsce, bo jest to praca, która przy okazji może być finansowana i można na tym zarabiać - to jest to najpiękniejsza praca, bo po pierwsze spełniamy swoje marzenia, mówimy o rzeczach, które nas dotyczą, które nas interesują i możemy to pokazać widzom. I wydaje mi się, że teatr jest dla nas takim światem ucieczki od tej pracy korporacyjnej. To nie tylko nas dotyczy, naszej dziesiątki, która grała w spektaklu, ale jest to - wydaje mi się - problem bardzo szeroki.

Teresa Madej - Oprotestowaliście korporacje. Czy to jest rodzaj buntu?

Anna Rozmianiec - To nie jest nawet kwestia buntu. Zostawiamy to widzowi żeby to określił czy praca w korporacji mu się podoba. To nie jest kwestia, że my stawiamy tezę w tym spektaklu. Kryzys jest rzeczą absolutnie rzeczywistą i on z miesiąca na miesiąc przybiera coraz to nowe kształty i dotyczy Polaków i ludzi na całym świecie, ludzi młodych i starszych, i tych, którzy są w wieku przedemerytalnym i tych, którzy dopiero kończą studia. Spektakl nie jest tylko o korporacji. To jest jeden z wątków, który wzięliśmy na warsztat - w klimacie kryzysu jest pokazana korporacja, ale temat jest bardzo szeroki, bo kryzys dotknął wszystkich - nie tylko tych, którzy pracują w dużych korporacjach, ale przede wszystkim myślę, że małe przedsiębiorstwa, małe spółki, przedsięwzięcia. Korporacje "zjadły" tych wszystkich małych przedsiębiorców. My nie stawiamy tezy, my stawiamy pytanie na które widz musi sobie sam odpowiedzieć - jakiego świata chce, jaki świat będzie chciał kształtować, jaki sobie wytworzy, w jakim będzie chciał mieszkać? Bo czy to jest mała czy duża miejscowość, czy to jest metropolia czy mała wioska - wszędzie, wszędzie jest kryzys, w mniejszym czy większym stopniu.

Teresa Madej - Pytanie czy ten widz może coś zmienić? Bo ci, którzy mogą siedzą w luksusowych apartamentach bądź są na egzotycznych wakacjach.

Anna Rozmianiec - Niestety, ta rzeczywistość nie ułatwia nam, nie jest prosta i może dlatego to jest taki bodziec. Staramy się jednak wierzyć, że przez teatr można poruszyć takie kwestie, które są ważne i może pobudzić jednego z tysiąca widzów, który przyjdzie i powie: kurcze, weźmie się za siebie i zrobi coś ze swoim życiem.

Teresa Madej - Można mieć wrażenie, że korporacje też sobie nie radzą.

Anna Rozmianiec - To jest tak, że z jednej strony dają miejsca pracy, ale z drugiej strony mogą - nie wszystkie - są takie, wykorzystują człowieka i jego słabą naturę, która jest jednak uległa.

Teresa Madej - Miejmy nadzieję, że świat się będzie odradzał ekonomicznie i etycznie.

Anna Rozmianiec - Mamy taką nadzieję. Puentą tego spektaklu jest próba poruszenia jakby na nowo tego systemu, nie tylko finansowego. To jest pytanie - od czego chcemy zmienić swoje życie? Czasami jest to kwestia wyprowadzenia się, czasami zmiana miejsca - nie tylko pracy, ale też życia bo są miasta, które dają bardzo dużo perspektyw i satysfakcji życiowej, nie tylko finansowej. I jest pytanie: czy finanse są najważniejsze? Są potrzebne, ale...

Teresa Madej - W końcówce spektaklu wysprzątano planszę dla następnych, którzy wejdą do tej gry bez zasad, bo oni jeszcze nie zagrali i liczą, że im się uda, że odniosą sukces. Wszyscy wiemy, że światem rządzi pieniądz. I to się akurat nie zmienia przez stulecia.

Anna Rozmianiec - To prawda... Niestety.

Teresa Madej - Gratuluję spektaklu i dziękuję za rozmowę.

Anna Rozmianiec - Dziękuję i mam nadzieje, do zobaczenia.

Zobacz podobne:
     47. ZLT: "Bóg mordu" rządzi / 2022-07-14
     47. ZLT: Popisowi "Oszuści" / 2022-07-07
     47. ZLT: "Wstyd" po polsku / 2022-07-06
     47. ZLT: Widowiskowy "Przystanek Klaunada" / 2022-06-29
     47 ZLT: W Zamościu zainaugurowano Święto Teatru / 2022-06-28
     47 Zamojskie Lato Teatralne / 2022-06-19
     46. ZLT: Spełniona "Boska" Teatru Ludowego / 2021-08-04
     46. ZLT: "Wall Cracks", czyli ostatni wyścig ku wolności / 2021-07-21
     46. ZLT: Demoniczny "Faust" - rozmowa z reżyserem Marcinem Herichem / 2021-07-06
     46. ZLT: "Rok nieistnienia" - wystawa Teatru FOTOgrafii w ZDK / 2021-07-01
     46. ZLT: Za taborem, czyli "Drom - ścieżkami Romów" / 2021-06-25
     46. ZLT: Inauguracja z Teatrem Migro z Krakowa / 2021-06-22
     46. ZLT: Siła opowieści - rozmowa z Grażyną Kawalą / 2021-06-20
     Lato z 46 Zamojskim Latem Teatralnym / 2021-06-08
     45. ZLT: Skrzypek opętany i Inny Kwartet na podsumowanie święta teatru / 2020-10-22
     Ocalenie świata - "Zagłada" Piotra Szewca w sztuce Fundacji Banina / 2020-09-22
     45. ZLT: "Zagłada" w Zamościu - rozmowa z reżyserem Bartłomiejem Miernikiem / 2020-09-17
     Medal Województwa Lubelskiego dla Grażyny Kawali / 2020-09-15
     45. ZLT: Rozmowa z reżyserem "Komediantów" - Bartłomiejem Ostapczukiem / 2020-08-25
     45. ZLT: "Komedianci" Teatru Pantomimy Mimo na Rynku Wielkim / 2020-08-24

Warto przeczytać:

[do góry]