|
|
 38. ZLT: Serce MignoneMocnym akcentem zainaugurowano 38. Zamojskie Lato Teatralne. Fascynującym spektaklem "Mignone", pełnym magii i tajemnicy oraz prawdy o życiu Teatr Wędrujące Lalki Pana Pejo w Sankt Petersburgu (Rosja) udowodnił, że "Buława Hetmańska" trafiła w znakomite ręce (16.06.).
To wielka sztuka, niezwykle sugestywna i mocno przemawiająca nawet do mniej wytrwanego widza/gracza teatralnego. Warto przypomnieć, że przez 37 lat ZLT mieszkańcy Zamościa obejrzeli już kilkaset spektakli. Wielka sztuka tym bardziej, że przy pomocy skromnej scenografii - wielofunkcyjnej szafy i trzech aktorów w maskach, oczywiście - z pomocą widzów, co stanowi cechę charakterystyczną dla teatru ulicznego - wyczarowano opowieść, która zachwyciła publiczność. Tak działa magia teatru. "Mignone" to opowieść o stracie i odnajdywaniu szczęścia, samotności i pasji, o poszukiwaniu prawdziwych uczuć, które można zdobyć - jak pokazuje finałowa scena - tylko poprzez destrukcję tego wyimaginowanego świata, może nawet swoich korzeni.
Pierwsze sceny spektaklu pokazują krnąbrną, upartą, negatywnie nastawioną do życia nastolatkę, żyjącą w izolacji, zamkniętą w swoim świecie, wypełnionym koszmarami z przeszłości, zapewne z braku szczęśliwego dzieciństwa. Sfrustrowana Mignone, z biczem w ręku, zamknięta w ramach wyznaczonych przez szafę - rodzaj klatki - "dusi się". Przywołuje postaci i przedmioty z przeszłości, które nie przynoszą pozytywnych skojarzeń. Podejmuje próby i jak każdy z nas - poszukuje miłości, przyjaźni, akceptacji i dobrych relacji rodzinnych, niestety - bez rezultatu. Zmienia maski, stroje i buty - od glanów po szpilki, ale ciągle pozostaje w szponach "szafy", symbolizującej jej przeszłość, z którą wiążą ją trudne do przerwania więzy - kompleksy, stereotypy i przede wszystkim brak odwagi w podjęciu życiowych decyzji. To jak wiemy - zawsze jest trudne.
Wreszcie wydaje się, że jednak jest światełko w tunelu - to widz, który otrzymuje szansę wyrwania jej z zaklętego wpływu "szafy". Można mieć wrażenie, że oboje będą zgodnie "żyli długo i szczęśliwie". Niestety, wybranek nie potrafi uwolnić jej z liny, podobnie bezbronny jak ona. Zło z przeszłości daje znać o sobie. I nadal rytm jej życia wyznaczają taśmy, bilety, przepustki - zakazy i nakazy.
Z czasem bohaterka rozumie, że tylko radykalne działania - poświęcenie wszystkiego, co wydawało się jej ważne, może przynieść oczekiwany efekt. Niszczy wszystko, co dotychczas stanowiło istotę jej życia, demoluje swą "zaklętą/przeklętą szafę", która była jej obciążeniem i zamienia ją w gościnny stół. Razem z młodymi i starszymi przedstawicielami publiczności tworzy swoją rodzinę, pije szampana i gasi świeczki na urodzinowym torcie.
Poprzez plastyczne formy teatralne aktorzy przedstawili bardzo głębokie formy i treści wyjęte z naszego życia. Znajomość języka nie była tu konieczna, pantomima, aktorzy w maskach, wymowne rekwizyty - ten język sztuki jest uniwersalny i pozwala wszystkim zrozumie, że tak naprawdę liczą się uczucia i bliskość drugiego człowieka, który nieraz jest bliżej, niż nam się zdaje.
Do tego wyjątkowa scenografia, którą jest sceneria zamojskiego Rynku Wielkiego - placu, na którym każdego dnia, od świtu po noc - toczy się "teatr życia" mieszkańców Zamościa, choć nie w tak przejmującej wizji. Z "przerwą na reklamę" - jak głosi napis na skrzydłach wspierającego Mignone - anioła. Spektakl obfituje w elementy komizmu sytuacyjnego, czasem wręcz absurdalnego. Dużą rolę odgrywają światło i dźwięk, także ogień, kiedy główna bohaterka decyduje się "spalić serce" i podjąć oczyszczającą ją decyzję. Dla mieszkańców Zamościa, często zabieganych i nie mających czasu na kontakt z prawdziwą sztuka i sceną teatralną, Zamojskie Lato Teatralne jest znakomitym wydarzeniem. Coraz tłumniej przychodzą na Stare Miasto, na te spektakularne spotkania ze sztuką teatralną. Teatr to przecież wielka magia i tajemnica.
Brawurowo rolę Mignone zagrała Tamara Karpova, która zaczynała pracę w Teatrze Wędrujące Lalki Pana Pejo w Sankt Petersburgu/ Rosja w wieku 13 lat, siedemnaście lat temu, w rok po rozpoczęciu działalności tego teatru. Dziś jest jego Gwiazdą. Ukończyła m.in. szkołę klanów w Petersburgu. Z zawodu jest tłumaczem języka francuskiego i angielskiego, świetnie mówi także po polsku, który polubiła. Do Zamościa przyjechała z synkiem, Vincentym Antonio.
Na pytanie jak się robi tak genialny spektakl - Tamara Karpova odpowiada, że reżyser - artystka obmyśla estetykę sztuki, w przypadku "Mignone" jest to "stara szafa". A w niej, wszystko to, co można znaleźć w szafie, ale także - w życiu. Na podstawie tej estetyki aktorzy przygotowują improwizacje, korzystając z tego co przychodzi im na myśl, w skojarzeniu z szafą, ale kiedy zaczynają grać to okazuje sie, że te historie kończą się inaczej niż aktorzy mogli to sobie wyobrazić. A potem historia rozwija się w naturalny sposób i przekłada się na spektakl.
Spektakl, jego przesłanie można interpretować różnie, raczej z happy endem ponieważ Mignone otrzymuje rodzinę, ale z drugiej strony ta szafa ciągle pozostaje z tyłu. Bez wątpienia główna bohaterka otwiera się na świat, na ludzi. Żeby jednak do tego doszło - trzeba "spalić" swoje serce i zburzyć tę szafę/klatkę, w której mieszkamy.
- Dużo ludzi mieszka w takich swoich klatkach i nie może wyjść na zewnątrz. Ona zwyciężyła, pomimo obciążeń z dzieciństwa, których symbolem staje się wielki zajączek, wspomnienie koszmarów najmłodszych lat. Bohaterka czegoś szukała, ale nie wiedziała jak to otrzymać - mówi Tamara Karpova, i dodaje, że interakcja z publicznością to szczególna cecha Teatru z Rosji. Poświęcają temu dużo uwagi podczas imprez, na które są zapraszani w Petersburgu: na wesela, prezentacje i przestawienia, realizując interaktywną grę tylko i wyłącznie z publicznością.
"Mignone" zrealizowano w klimatach francuskich, ponieważ rosyjskich artystów inspiruje różna sztuka, nawet dawne orientalne walki i rosyjski balet. - Taki styl teatru, którego bazą i podstawą jest karnawał europejski, także rosyjski, chociaż inna jest kultura karnawału ulicznego. To jest teatr, a nie bałagan na scenie - punktuje Tamara Karpova. Reżyseria i maski do spektaklu - Anna Szyszkina, scenografia - Oleg Skotnikov, kostiumy - Anna Szyszkina i Tamara Karpova. Piękne maski, w których występują aktorzy fascynują i zatrważają na przemian. Znakomita muzyka dopełniła sukcesu sztuki.
Tragikomedia "Mignone" - maskarada i groteska - to po prostu - życie. Taśmy, z jednej strony bilety/przepustki do życia, z drugiej strony bilety do śmierci, albo też bandaże krępujące, także związki/relacje, kontakty i więzi ze światem, bliskimi i publicznością. Pole do interpretacji olbrzymie, kwestia odbioru i wyobraźni widza. Spektakl, który został zaprezentowany na inaugurację 38. Zamojskiego Lata Teatralnego swoją premierę miał 4 lata temu. Teatr prezentował go już w wielu krajach, nawet w Teheranie, w sumie grubo ponad sto razy. Za rolę Mignone Tamara Karpova otrzymała w 2012 r. Rosyjską Nagrodę Państwową Teatru Arlekin w kategorii Najlepsza aktorka.
Zamość onLine jest patronem medialnym 38. Zamojskiego Lata Teatralnego autor / źródło: Teresa Madej
dodano: 2013-06-19 przeczytano: 4277 razy.
Zobacz podobne:
Warto przeczytać:
|
|
|
|
